Het was niet
over een dag ijs, maar ze is gered. Op de valreep. Eén van de vele hondjes die
in het dodingstation Cartama zat. Ze was zwanger en stond met haar pootjes
tegen de tralies. Ze ging over Facebook blijkbaar de wereld rond, hoorde ik,
want ikzelf ben niet op Facebook, heb er echt geen tijd voor, elke dag is hier
te kort.
Toen ik
Silke mee naar huis nam merkte ik dat ze koorts had. Dat was niet best, maar
dat was dachten we, door haar verblijf in de dodencel. Ik heb haar dan
medicatie gegeven en even afgewacht. Maar vandaag (afgelopen zaterdag) was het
niet beter en vond ik bloed op de keukenvloer en in haar mandje. Dus met spoed
naar de dierenkliniek, en ja hoor, gelukkig dat we dat hebben gedaan. Want na
een echografie bleek dat ze zwanger was van een soort Deense Dog. Haar lijfje
kon de grote pups, 10 in totaal, niet aan. Ze zou ze nooit ter wereld hebben
kunnen brengen en werd per spoed geaborteerd. De arme kleine stakkerd heeft een
hel doorstaan en is door de oog van een naald gekropen. Ze is net terug thuis
en slaapt nog rustig. Morgen zal ze zich weer beter voelen en kan ze stilaan
verwerken wat ze heeft meegemaakt. Haar leven is gered. Ze is een stil en goed
hondje, duidelijk niet gewend om verzorgd te worden, kent geen knuffels, noch
aandacht. Ze moet nog zoveel verwerken. We moeten haar even de tijd geven en
het komt zeker goed. Klein dapper lieverdje. We hopen dat ze vlug een hemel
vinden mag.
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten