Haar vriendschap kent geen grenzen. Ze is één en al blijheid, openheid, zelfs na de gruwelijke realiteit die haar overkwam. Toen we in het dodingstation aankwamen waren haar pupjes er niet meer. Ze waren allemaal weg. Waar naartoe? Weten we niet, denken we niet aan. Maar weg zijn ze. Mama had melk die haar borstjes uit spoten voor die, die er niet meer waren. Net op tijd kon ze met ons mee, werd verzorgd. En het gaat nu een stuk beter maar draagt het verlies van haar pupjes zwaar. Ze zoekt er overal naar en kan ze niet vinden. Wij proberen haar op te vangen en proberen haar te doen denken aan een nieuwe start, maar het is een moedertje. Net als een moeder hoort te zijn. We waren helaas niet op tijd bij. Maar deze mama moet ooit zo gelukkig worden en zo schandalig verwend worden dat het overdreven is. Dat wens ik haar toe. Want het is zo een schat van een Settertje.
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten