KROKET.... CHICO is niet meer..

Sommige van onze duizenden honden blijven je een leven lang bij, wel, sommige , bij mij zijn dat er heel wat, want ik heb geen goed geheugen wat dat betreft maar geef me een foto van een hond, een naam en mijn verstand is er weer. Ik zie hen van in het begin in het dodingstation, in de refugio, in hun nieuwe thuis, op de ACE SHIN dag. Dan zie ik het weer helemaal. Eentje hiervan is onze KROKET. Ik zie hem nog in Algeciras, links in één van de grote kooien , achterin op het half metertje gras, als je dat zo zou kunnen noemen. Hij kwam niet meer naar voren, keek van een afstand naar je, ongeïnteresseerd. Hij zat daar al 8 jaar. Zijn oogjes stonden dof en zonder levenslust. Ze hadden hem "Kroket" genoemd, rond en vol gegeten, want dat was alles waar hij zich mee bezig kon houden.

Hij slenterde naar de etensbak, nam enkele korreltjes, en nog wat en dan weer naar zijn plekje, op het ingebeelde grasperk. 

Toen, toen heb ik hem meegenomen. Hij mocht naar ons Diane, onze lucifer, met een groot hart voor dieren. Dat was voor Kroket een openbaring. Hij herleefde, hij was daar in opvang en dat was al een hele stap. Hij kreeg zijn knuffels en zijn dieet, minder geapprecieerd , maar het was noodzakelijk. Diane hield van haar Kroket en Kroket was hemels dankbaar bij haar te mogen zijn.  Maar ook hier waren 20 andere hondjes en toen....toen werd hij gereserveerd en ging naar geweldige baasjes. 

Eindelijk werd hij echt gelukkig, eindelijk was hij niet langer KROKET maar CHICO, werd hij schandalig verwend en leerde alles kennen wat een gelukkige hond kennen moest. Hij werd slank, hij werd sportief, hij werd een hond. 

Jaren was hij een gelukkige hond bij een verantwoord baasje tot zijn lijfje niet meer kon, hij is niet meer. 

Zijn leven zou een mooi levensverhaal zijn om te lezen, niet om te leven, enkel zijn laatste jaren waren een teken dat God hem uitverkoren had om gelukkig te worden. 

Dank aan iedereen die hier deel van uit maakte, elk één zijn levensverhaal. 

In Kroket, zijn naam dankt hij aan Paky, Diane, zijn baasjes, en vele van onze vrijwilligers, zonder jullie had hij dit nooit gekend.

Fabienne.