Update Pixel (vh Syriel)

Daar ben ik weer, met mijn verhaal over de afgelopen maanden.

Ik ben helemaal gewend in mijn gezin. Voel me er echt thuis. En ben inmiddels een lieve kleine kerel, zoals mijn vrouwtje mij altijd noemt. Ik eet niet meer uit de vuilnisbak. En weet inmiddels ook dat als ik gewoon geduld heb, dat er altijd wel wat lekker voor mij erbij zit. Ook al blijft mijn vrouwtje vertellen dat brokjes het beste voor mij zijn.....

Ik heb een heerlijk mandje. In de woonkamer. Met vloerverwarming. En fleece deken. Maar het liefst lig ik toch iedere avond bij mijn vrouwtje op de schoot! En dat mag ik ook nog! Mijn baasje klaagt nog wel eens. Dat hij vroeger met het vrouwtje samen op de bank mocht liggen tv kijken. Maar dan heeft hij lekker pech (en ik weet ook wel dat hij dat als grapje bedoelt).

Ik heb inmiddels ook een honden-vriendin. Ze heet Indy en komt twee keer per jaar bij ons logeren als haar baasje op vakantie gaat. Wat vind ik dat leuk. De hele dag samen buiten spelen. Samen eten. Samen wandelen. En als het aan ons ligt, dan slapen we ook samen in het hokje. Maar dat wil mijn vrouwtje niet. Alleen als mijn vriendin weer terug naar huis gaat, dan ben ik verdrietig. En eet ik twee dagen niet. Ik weet nu dus ook wat liefdesverdriet is......

Wandelen is mijn grootste hobby (naast eten). Het liefst zonder riempje. Want ik luister goed en kom (meestal) als mijn vrouwtje mij roept. En ook al kom ik uit Spanje: in de sneeuw spelen vind ik ook top.
Ik heb het dus nog steeds reuze naar mijn zin in Limburg. En ga hier blijven wonen tot ik 'oud lelijk dik en grijs' word. Zeker weten.

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar. Dikke natte lebber van Pixel.

Pixel aan boord, bekaf van het niets doen

Pixel de waterrat

Pixel samen met vriendin Indy