De politie vond hem met Kerst bij zijn baasje. Al enkele dagen hadden de buren hen niet meer gezien. Toen ze binnen gingen vonden ze het baasje, overleden in zijn zetel, met Fernandez naast hem. Trouw aan de voeten van zijn beste vriend, wachtende tot hij zou wakker worden.
Maar dat kwam niet meer, baasje was heengegaan, en nu wat met Fernandez? Hij werd weggebracht naar een van de dodingstations, als altijd. De enige oplossing voor welk dier ook. Geen familie wilde hem overnemen. Een oudje van 11 jaar, net iets jonger dan mijn eigen Max. Ik moet er niet aan denken dat een van mijn honden dit zou overkomen.
Daar ging hij zienderogen achteruit. Wilde niet meer, geen mens die het zag, geen familie die hem uit eerbied voor de vader op kwam halen. Ze waren hem vergeten of hadden zelfs niet aan hem gedacht.
Fernandez is nu bij ons, is nog zo een goede en brave ziel, alleen in een hokje zit hij nu, te denken aan de vele Kerstmis feesten die hij samen met zijn baasje beleefden. Baasje is niet meer, hij begrijpt het en kijkt uit die wijze oude ogen. Hij weet het , hij beseft het nu. Het is voorbij. Fernandez is een rustige oude jongen die ergens blij zou zijn met een knuffel over zijn oud kopje, een warm mandje aan de haard en af en toe een gezellige wandeling met dat ene nieuwe baasje dat dit wil overnemen.
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten