Om mee te beginnen, met Zabu gaat het erg goed!
Zabu is helemaal gewend aan zijn nieuwe thuis en gedraagt zich goed.
In huis is hij rustig, luistert goed naar ons en slaapt veel.
Maar als hij weet dat hij uitgelaten wordt, dan veranderd hij ineens
in een puppy. Hij is dolblij als hij naar buiten kan en vooral in het
bos vindt hij het helemaal geweldig.
Wij gaan 4 keer per dag met Zabu wandelen. Dit komt gemiddeld neer op
2 a 3 uur per dag. Zijn spierkracht is hierdoor ook in korte tijd
behoorlijk toegenomen.
Ook is hij ongeveer 10 kg aangekomen. Hij weegt nu ca. 35 kilo en dit
willen we graag zo houden. Hij ziet er erg goed uit op dit moment.
Zabu is ook echt een knuffelbeer. Hij komt zelf regelmatig met ons
knuffelen en het liefst gaat hij dan op zijn rug liggen, geeft hij ons
zijn pootje en wil hij lekker op zijn buik gekrabbeld worden.
Hij krijgt nog steeds iedere maand zijn medicatie (Trocoxil 95 mg)
voor zijn heupen. Ook dit gaat erg goed. Hij heeft helemaal geen pijn
of last van zijn heupen. Wel zakt hij wel eens door zijn achterpootjes
weg, als hij te enthousiast gerend heeft in het bos. Het gezwel is
operatief verwijderd en dit is voor hem echt een opluchting geweest.
Het gezwel zat namelijk ook aan zijn staart vast, waardoor hij niet
goed kon kwispelen. Daar maakt hij nu optimaal gebruik van. Vooral in het bos vliegt zijn staart door de rondte. Ook is hij toen tegelijkertijd gecastreerd. Toen hij narcose kreeg toegediend, bleek hoe sterk zijn karakter is.
Volgens de dokter zou hij binnen een kwartier van de wereld zijn,
maar echter na 25 minuten was hij nog steeds redelijk alert. Hij wilde niet
toegeven aan de narcose die begon te werken. Na een half uurtje was
hij toch helemaal weg en kon hij geopereerd worden. Na de operatie
wilde hij alweer meteen wandelen en had ook weer trek. Dit in
tegenstelling tot wat de arts ons vertelde. Volgens de arts zou hij
niet willen wandelen, geen honger hebben, spierpijn hebben etc. De
volgende dag was al helemaal niet meer te merken dat hij geopereerd
was. Hij heeft nergens last van gehad en heeft helemaal geen pijn
gehad.
Wij zijn heel blij met Zabu en wij merken ook dat hij ons dankbaar is.
Wij hopen dat hij nog een aantal jaren bij ons kan blijven (ondanks
zijn leeftijd).
Groetjes,
Eileen Cloudt
Zabu is helemaal gewend aan zijn nieuwe thuis en gedraagt zich goed.
In huis is hij rustig, luistert goed naar ons en slaapt veel.
Maar als hij weet dat hij uitgelaten wordt, dan veranderd hij ineens
in een puppy. Hij is dolblij als hij naar buiten kan en vooral in het
bos vindt hij het helemaal geweldig.
Wij gaan 4 keer per dag met Zabu wandelen. Dit komt gemiddeld neer op
2 a 3 uur per dag. Zijn spierkracht is hierdoor ook in korte tijd
behoorlijk toegenomen.
Ook is hij ongeveer 10 kg aangekomen. Hij weegt nu ca. 35 kilo en dit
willen we graag zo houden. Hij ziet er erg goed uit op dit moment.
Zabu is ook echt een knuffelbeer. Hij komt zelf regelmatig met ons
knuffelen en het liefst gaat hij dan op zijn rug liggen, geeft hij ons
zijn pootje en wil hij lekker op zijn buik gekrabbeld worden.
Hij krijgt nog steeds iedere maand zijn medicatie (Trocoxil 95 mg)
voor zijn heupen. Ook dit gaat erg goed. Hij heeft helemaal geen pijn
of last van zijn heupen. Wel zakt hij wel eens door zijn achterpootjes
weg, als hij te enthousiast gerend heeft in het bos. Het gezwel is
operatief verwijderd en dit is voor hem echt een opluchting geweest.
Het gezwel zat namelijk ook aan zijn staart vast, waardoor hij niet
goed kon kwispelen. Daar maakt hij nu optimaal gebruik van. Vooral in het bos vliegt zijn staart door de rondte. Ook is hij toen tegelijkertijd gecastreerd. Toen hij narcose kreeg toegediend, bleek hoe sterk zijn karakter is.
Volgens de dokter zou hij binnen een kwartier van de wereld zijn,
maar echter na 25 minuten was hij nog steeds redelijk alert. Hij wilde niet
toegeven aan de narcose die begon te werken. Na een half uurtje was
hij toch helemaal weg en kon hij geopereerd worden. Na de operatie
wilde hij alweer meteen wandelen en had ook weer trek. Dit in
tegenstelling tot wat de arts ons vertelde. Volgens de arts zou hij
niet willen wandelen, geen honger hebben, spierpijn hebben etc. De
volgende dag was al helemaal niet meer te merken dat hij geopereerd
was. Hij heeft nergens last van gehad en heeft helemaal geen pijn
gehad.
Wij zijn heel blij met Zabu en wij merken ook dat hij ons dankbaar is.
Wij hopen dat hij nog een aantal jaren bij ons kan blijven (ondanks
zijn leeftijd).
Groetjes,
Eileen Cloudt
wEER EEN VOORBEELD WAARVOOR WIJ ALLEN ALS VRIJWILLIGER STREVEN...EEN HOND ZO GELUKKIG TE ZIEN NA ZO EEN BESTAAN...DAT GEEFT EEN ENORM GEVOEL...IK ZIE DE EERSTE FOTOS NOG IN sPANJE ...EN NU...DIT IS ZO LEUK OM TE ZIEN...ZABU...JE HEBT HET LEVEN DAT JE VERDIEND NU VENT...GENIET ER VAN...dikke knuf...mattie en diane
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi om te lezen en te zien!!
BeantwoordenVerwijderenWat super gaaf om te lezen dat het zo goed met hem gaat. Wij (Joyce en ik) kennen hem nog van stage. En ook je zusje kennen we daar van.
BeantwoordenVerwijderenWij zijn erg blij dat hij nu z'n fijn huis heeft
Groetjes en knuffel aan Zabu
Elianne en Joyce