PLUTO komt....
Mijn oude hond Floris van bijna 14 jaar is nog niet zo lang dood, mijn tranen zitten nog hoog maar toch wil ik graag weer een nieuwe hondenkameraad.....
Wat had ik het moeilijk...er rolt een traan over mijn wang terwijl ik op het open terras van Eindhoven-airport sta te wachten op het vliegtuig waar Pluto in zit. De man naast mij ziet mijn traan en kijkt me aan, oeps......
Ik grinnik wat, veeg m’n traan weg en vraag aan de man “wacht u op een mens?”
Ik vond dat nou niet zo’n gekke vraag gezien het gegeven waarom ik daar stond. “Ja” zei de man: “ïk wacht op mijn dochter met haar kinderen”
‘Ik wacht op een dier” zei ik....terwijl ik weer in het luchtruim keek om te zien of er al een vliegtuig aan kwam. “een dier????” vraagt de man....
“Ik wacht op Pluto; een pup van 6 maanden die samen met zijn 3 broertjes zomaar is gedumpt en ik adopteer hem nu vanuit een Spaans asiel....als u het leuk vindt kan ik u zelfs een foto laten zien. Met trots laat ik de paar schaarse foto’s van Pluto zien en ik kijk uiteraard ook nog even naar zijn kleinkinderen. (moderne opa met smartphone!)
Opnieuw turend naar het luchtruim schiet me nog een gedachte te binnen en ik vraag aan mijn man; “ wat zou Floris er eigenlijk van vinden als een andere hond mij lief zou gaan vinden”? Mijn man die nogal van ‘de nuchtere is’ liet mij weten dat Floris nu niks meer vindt omdat hij dood is. .. . Oja…nou,..... die gedachte ook weer van de baan’
Maar O O wat vind ik het allemaal spannend.... waar ben ik aan begonnen??
3 fotootjes en een verhaaltje;....... zou hij wel lief zijn? zou hij mij wel lief vinden?....zouden we het samen kunnen vinden ....wat haal ik in huis ????
Door de opa die naast me stond wist ik precies welk vliegtuig uit Malaga kwam, Pluto was geland!!
Snel ging ik naar de aankomstplek om hem ook daar weer aan te zien komen.
Ik keek in de transportbenche en daar zat hij dan, een dappere pup met een heerlijk smoeltje...naast een grote herder en de vlucht vanuit Spanje doorstaan!
Als eerste op Nederlands grondgebied krijg ik een ‘neus’ van hem...het begin van een goede start en later blijkt zelfs van een enorme vertrouwensband!
Doordat wij pas laat van het vliegveld thuis kwamen (22 uur) was er voor Pluto te weinig tijd om al wat aan zijn nieuwe omgeving te wennen. Daarom had ik besloten die nacht mijn ‘kamp’ beneden op te slaan en bij hem te slapen.
In de woonkamer konden we beide onze draai niet vinden; ik niet omdat de koelkast steeds aansloeg en de klok tikten en Pluto omdat hij veel te veel prikkels kreeg.
Ik besloot mijn matras en Pluto mee naar het gangetje te nemen en ja hoor, meteen raak; Pluto kroop tegen me aan legde zijn kop tegen de mijne en viel in een diepe slaap. Maar weer kon ik niet slapen......door het enorme water te kort bij ACE was het echt onmogelijk om de hondjes te wassen. Niemand kon daar iets aan doen en Pluto al helemaal niet dus liet ik hem heerlijk liggen, maar neem maar van mij aan dat er een luchtje aan zat!!
Na weinig geslapen te hebben en een wat riekend halletje was er 1 ding meteen heel duidelijk; de dankbaarheid van Pluto!! hij bleef zijn blijdschap alsmaar aan me tonen door steeds een ‘neus’ te komen brengen!!!
Na een wandelingetje en een voorzichtige kennismaking met zijn nieuwe leefomgeving ging Pluto in bad; heerlijk vond hij het!!
Die dag waren alle eerste indruk best heel wat voor hem...een vliegtuig die overkomt, takken die gek zwiepen als het waait, de telefoon die gaat ....maar de televisie was nog wel de grootste schok!! Beeld en geluid...of zou het door onze HD kwaliteit gekomen zijn???
De eerste maand heb ik volledig vrij gepland voor Pluto waardoor we voor elk nieuw ding alle tijd hebben.... wat mijn omgeving er van vindt dat ik al 10 min gehurkt naast een zwiepende tak zit.....
S’avonds komt mijn zus om kennis te maken en de geleende benche terug te brengen. Pluto presenteert zich op zijn schattigst waardoor we de hele avond bij hem op de grond doorbrengen.
Nacht 2, in de benche. Om geen overbodige angsten aan te wakkeren slaapt Pluto nu bij ons aan het voeteneind in een benche. Mijn man werkt in de bouw dus gaat voor hem de wekker al om 5.15 uur af....even waren we bang dat Pluto zou denken dat iedereen in ons huis dan opstaat, maar gelukkig rond 7.00 uur meldt hij zich voor het eerst ...en dan...dan mag hij heel even bij mij op bed kroelen...en dat is wel je aller grootste beloning!...dan is hij zoooo lief, hapt heel zachtjes in je haar, rolt op zijn rug en bijt dan weer zachtjes in mijn kussen. Na een heerlijk half uur wordt het dan toch tijd om op te staan.
Dan schiet ik razend snel in een joggingbroek om maar zo snel mogelijk buiten met hem te komen. Hij is wel zindelijk alleen laat hij het nog vallen op de verkeerde plekken, hij kan het ophouden maar moet nog (verder) leren om het dus buiten te moeten doen.
Dag 2, zoveel mogelijk dezelfde rituelen en spelen op hetzelfde grasveld. Dan ontmoeten we Max, een labradoodle ook uit een asiel en even oud, je snapt dat schept een band! De plek is veilig en Max is top dus het proberen waard om Pluto voor het eerst los te laten.
Met tranen in mijn ogen kijk ik hoe Pluto weer even helemaal pup zonder zorgen kan zijn, wat geweldig!!!
Dat hij een asielhond is en dan ook nog is uit Spanje gaat voor mij nu pas een extra dementie geven...je krijgt een stukje extra dankbaarheid voor de liefde die elke hond, die geboren is verdient!
Na 2 dagen kan ik al zeggen dat Pluto zo’n leuke, super slimme en mega lieve hond is dat ik haast wel in hoofdletters wil zeggen, wacht ik doe het gewoon;
ER ZIT NOG 1 BROERTJE VAN PLUTO, CALESI HEET HIJ EN HIJ KAN VAST OOK NEUZEN!
Je doet je zelf gewoon te kort om niet met zo’n lieve, komische, trouwe en vooral dankbare hond op te trekken!
En waar ik allemaal zo bang voor was...niet doen.....niet nodig!!!
Met veel liefde, geduld en wat extra tijd wordt elke Ace- hond in mum van tijd volgens mij je grootste hondenkameraad!!!
Een neus en een groet van;
Pluto en Hetty
ps wil je meer filmpjes van Pluto zien: kijk via You tube bij Hetty van Riessen of KLIK HIER