Kira, een jaar naar dato.

Kort geleden nam Ace charity contact op met mij. Het was een jaar sinds we Shakira (tegenwoordig Kira) hadden geadopteerd. Mijn eerste reactie? Een jaar? Is het echt nog maar een jaar geweest? Het voelt alsof Kira al een leven bij ons is.

Wat een aanwinst is zij voor het gezin gebleken! Een zachtaardig hondje dat graag flirt en houdt van een dikke knuffel. Ook de gehoorzaamheidcursussen gingen heel goed, gezien haar volgzame karakter. Ja niets anders dan lof voor deze dame. Haha ok, nou ja… er schuilt wel een kleine ’bandita’ in haar, of misschien meer een ‘femme fatale’ die haar charmes in de strijd gooit om maar niet van de bank te hoeven. Of via haar katachtige lenigheid zichzelf een weg baant naar de buit; het voer voor de poes (wat echt niet op eenvoudige plek staat). Ach, we vergeven het Kira, want wanneer die bruine oogjes je weer schuldbewust aan zitten te kijken begint je hart weer meteen te smelten. Had ik het begrip ‘femme fatale’ al laten vallen? Wel toch?

We hebben in de loop van het jaar Kira beter leren kennen. Iets waar ze echt vrolijk van wordt is rennen, hard rennen! Vaak als we met de honden naar het meer in de buurt gaan kiest ze een paar momenten waarop ze heerlijk los gaat. Als een hazewindhond rent ze dan over het veld. Fantastisch gezicht is dat. Wanneer ze klaar is komt ze dan vol trots naar je terug, met een blik die zegt: “zag je hoe snel ik ging? Snel he?!”

Ik ga dit stukje nu langzaam afronden. Toch wil ik jullie Kira’s eerste kennismaking met sneeuw niet onthouden. In het begin zag je dat het onwennig voor haar was. Ze wist nog niet goed wat ze er van moest maken. Ik zag haar echter met elke stap losser komen tot het punt dat ze speels werd van de sneeuw. Niks wandelen, stoeien was het devies! Rollen in de sneeuw, ingepeperd worden door mij (gnagna) maakte haar eerste dag in de sneeuw tot er één om te onthouden.

Tenslotte wil ik vertellen dat Kira in Luka (onze andere Spaanse vriend) een goed maatje heeft gevonden. Het is natuurlijk altijd spannend hoe twee honden met elkaar zullen omgaan, wanneer je ze voor het eerst bij elkaar zet. Toch was het al snel duidelijk dat het met deze twee geen enkel probleem zou worden. Ze delen s ’nachts de bank, spelen samen en zoeken elkaars gezelschap regelmatig op. We kunnen niet anders zeggen dan dat Kira een belangrijk familielid is geworden, voor Luka en voor ons!

Met vriendelijke groeten,

Stef.

Kira

In het veld

In de sneeuw

Luka en Kira

Samen op de bank