7 Februari 2012:
de dag dat mijn lief, na 30 jaar samen zijn, overleed.
Twee/drie dagen erna begon ik te zoeken op internet, naar een maatje in deze zo verschrikkelijk moeilijke tijd. Altijd katten en honden gehad, behalve de laatste vier jaar in verband met de gezondheid van mijn lief.
Wist niet wat ik zocht, poes of hond...
Besloot te blijven zoeken totdat ik een fotootjes tegenkwam waarvan ik vanuit mijn hart kon zeggen: EN DIE IS HET!
En dat werd dus Steffie , die nog in Spanje woonde.
Spanje, waar wij de laatste jaren gingen overwinteren, omdat dat zo goed voor mijn liefs longen was.
Spanje, wat we nu hadden moeten annuleren, omdat mijn lief te ziek was.
Spanje, wat we allebei zo misten.
Wij konden niet naar Spanje meer, maar met Steffie kwam er een stukje Spanje naar mij.
Haar koppie, haar ogen: ik was verliefd.
De beschrijving paste precies bij wat ik me van een lieve hond voorstelde, en toen ik de datum zag dat ze het asiel wat binnengebracht: 18-01-2012 kreeg ik het koud.
Dat was de laatste verjaardag van mijn lief...
En nu? Nu ligt Ola (zo heet ze inmiddels) in en intevreden naast me, ze heeft zich net kunnen uitkuren in het bos dus een beetje rust is nu wel aangenaam.
We hebben elkaar in ons hart gesloten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten