Hier een berichtje van mij. Mijn eerste baasje noemde mij Drago, nu heet ik Cooper. Mijn vrouwtje vond achteraf dat Drago (= draak) toch wel een naam is die bij mij past.
In het begin ging het niet zo goed met mij. Behalve dat ik erg mager was, had ik erge jeuk en krabde veel. Nou, als je veel jeuk hebt gehad, dan weet je ook dat je daar niet vrolijk van wordt! Dan had ik ook last van mijn humeur en deed ik veel mopperen. Vooral op mijn vrouwtje. Gek he, dat je dat doet tegen degene van wie je het meeste houdt...Na een prednison-kuurtje (pilletjes) was de jeuk weg en merkte het vrouwtje dat ik best wel een leuke hond kan zijn! Maar dat wist ze natuurlijk wel, ik liet het alleen niet zo vaak zien. Maar de jeuk kwam terug en misschien nog wel erger. Samen met het vrouwtje moest ik terug naar de dierenarts en die heeft wat bloed bij mij afgenomen. Dat is in een laboratorium onderzocht en nu blijkt dat ik voor 12 dingen gevoelig ben (oa. de hazelaar, brandnetels en katten, ja, echt waar! en mijten), voor 2 dingen ben ik allergisch (katwilg (hahahaha) en melganzevoet) en extreem allergisch voor 10 (!) dingen (oa. copramijt, allerlei grassen en vlooien!). De dierenarts en laboratorium hadden het nog nooit zo erg gezien.
Het vrouwtje heeft een spoedcursus "Cooper injecteren" gekregen en nu hoor ik net dat ik, na het schrijven van mijn verhaaltje, spuitje nummer 3 ga krijgen. Ik vind het geen probleem hoor, maar vrouwtje blijft het moeilijk vinden. Gelukkig weet ze dat het voor mijn bestwil is. Na zo'n spuitje, krijg ik enorme jeuk en eigenlijk mag ik niet krabben, maar doe het lekker toch! Het is de bedoeling dat ik anti-stoffen ga aanmaken en dan heb ik over een tijdje, als de therapie afgelopen is, geen last meer van al die dingen om mij heen.
Om samen met mij wat leuks te doen, zijn vrouwtje en ik begonnen met behendigheid. Ik vind het geweldig en ren met veel plezier over het parcours! Vooral over de wip en de kattenloop (what's in a name) vlieg ik heen. Tussen die paaltjes doorlopen vind ik nog een beetje raar. Ik ben ook niet geschikt daarvoor, inmiddels ben ik 4 kilo aangekomen, maar ik doe het toch. Aan het einde van de les ben ik wel moe...
Met de andere honden-vriendjes kan ik het inmiddels goed vinden. Gaio was al gauw een speelkameraadje en nu ik bijna een half jaar in Nederland ben, vindt Ami (ACE-Francesco) mij nu ook eindelijk leuk. We knuffelen samen en trekken aan doekjes en flosjes. Bruno, ook van ACE, begint mij ook af en toe een likje te geven, maar hij is zoooo oud... Ik ben wel voorzichtig met hem, hoor! We zijn met carnaval Limburg ontvlucht en met z'n allen naar het strand geweest, dat was wel heel erg leuk.
Ook ga ik om de 2 weken een weekendje logeren met het vrouwtje en mijn hondenvriendjes. We gaan dan naar Oma en daar woont ook nog een ACE-hondje. Hij heet nu Bambi, maar vroeger noemden ze hem Jan. Die is ook zooooo leuk... Maar veeeeeeel dunner dan ik ben! Soms ben ik bang dat ik hem ga breken...
Oh, ik hoor vrouwtje piepen! Laat ik dan maar klaar gaan zitten, dan kan ze me weer een spuitje geven. Jullie zijn weer bijgekletst en ik zal jullie op de hoogte houden wat betreft mijn allergie!
Stevige poot van Cooper en een dikke lebber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten