Zeg nooit nooit !!!

Hallo lieve mensen,

Vorige week maandag, het had een paar graden gevroren en een ieder op mijn werk is hyper en totaal overstuur vanwege de schaatskoorts. En ik, nee, ik niet, punt 1 durf ik niet meer te schaatsen, ben tenslotte al een oud mens dus angst om te vallen, en punt 2, ik heb nooit goed kunnen schaatsen vanwege mijn zeer slappe enkels. Al na twee rondjes stond ik met mijn enkels dubbelgeklapt op het ijs, wist trouwens niet dat ik daarin zo lenig was. Nee, ik ging dan naar de worstentent om mij van binnen op te warmen en daar bij natuurlijk warme ranja .

Vertelde dus ook aan een collega dat ik meer een wandelaar ben, voel me dan wel ietsje veiliger, alhoewel dat ook niet helemaal waar is, want ben voor twee jaar terug nog tijdens een wandeling op het Oldambtmeer met mijn honden behoorlijk gevallen, afijn..Ja, en dan gaat het gesprek dus over honden. Genoemde collega was vorige Zondag met haar hondje aan het wandelen geweest en o wee, het hondje was door het ijs gezakt. Gelukkig is het goed afgelopen maar ja, ze was zich natuurlijk rot geschrokken. Nou, zeg ik, dat is mij dus nog nooit gebeurt, ik snap werkelijk niet hoe mijn spanieltjes feilloos kunnen aanvoelen wanneer ze over het ijs kunnen lopen of juist niet…… Maar, lieve mensen, ik heb dus blijkbaar de goden verzocht, vorige week woensdag met de  de cockerboys het veld in, brak zelf bijna om de haverklap mijn nek over de dikke hardgevroren kluiten, zag trouwens ook weinig door mijn betraande ogen van de kou, maar dat mag de pret toch niet drukken??? Totdat……vlak voor de snuit van kleine James vliegt een haasje weg, en vlucht over het nog dunne ijs van het kanaaltje. En James over het ijs er achteraan, volgens mij heeft ie het ijs niet eens geraakt, maar stond wel mooi aan de andere kant van het kanaaltje met overal nog open water. Ja, en wat doe je dan??Roepen en hem naar een plek dirigeren wat dichtgevroren was voor een veilige oversteek, dat is mij goddank gelukt.  Nou, dat hebben we dan ook weer gehad, dacht ik nog… Hoezo ken je hond, James is nog NOOIT bij de waterkant geweest want het is altijd een Droge Cocker geweest tot op de dag van vandaag, dus houdt NIET van water, dus dit had ik niet van hem verwacht. Nou ja, we vervolgen onze weg, maar…alsof het nog niet genoeg is geweest ziet Joey wat op het ijs liggen, wil dat pakken maar komt niet ver. Het is te raden he? Die zakt letterlijk door het ijs, vlak aan de walkant, kon er zelf op eigen kracht niet uitkomen, dus hup, aan zijn nekvel eruit getrokken, onder de blubber. Kijk lieve mensen, er zijn natuurlijk wel grenzen aan wat een mens aan stress kan hebben op een middag….ben dus ook direct rechtsomkeert naar huis gegaan, Joey gelijk ontdooid onder de douche,  ik ook, vanwege de blubber..en Jordy, mijn waterrat, snapte er helemaal geen hout van waarom het vrouwtje daarna zo stil was, de schat…Zo zie je maar weer, zeg NOOIT nooit en het wandelen in het veld, nee nu even niet, dan maar aan de riem en we wachten weer op betere, meer warmere, dus veiliger tijden, vandaar deze foto nog van Jordy zwemmend als een  waterrat in het genoemde kanaaltje. Kan niet wachten!!!!

Veel liefs van Tieske en de cockerbende vanuit het Koude Noorden.