Ruim 2 weken geleden ben ik weer teruggekomen uit Spanje, met beelden die me natuurlijk niet meer loslaten, dit neerschrijven helpt misschien een klein beetje….
Het eerste wat mij opviel waren de “nieuwelingskes” waaronder Oto , Nala en Sam, alle 3 prachtige grote fluffy honden, die ondertussen toch ook al opgemerkt zijn geweest(waarvoor dank aan hun bijna – adoptieouders; ze gaan dit zéker beamen als ze deze 3 schatten mogen verwelkomen!!)
Ook Izaac, de grote loebas Mastin, waarmee ik een wandeling aan de zee heb gemaakt, fantastisch gewoon hoe je hem zag genieten, hoe graag hij wou rennen en vooral hoe lief deze hond wel is!!
Kijk zeker op het youtubefilmpje, wat ik ervan gemaakt heb en geniet mee van deze knapperd:
Kouros, nog wat schuchter maar ooh wat een mooi hondje, zeg nu zelf:
Lorena....een klein poppeke.:
De puppies met de mama, zo lief, zo mooi, je ziet ze roepen:
Dan hebben we nog Quido, een roetzwarte labrador, prachtig om te zien,Speels, lief en supersociaal..hoe kan iemand nu zo een hond dumpen???!!! Zeg nu zelf:
Maar wat me zwaar op de maag blijft liggen, zijn deze hondjes, die mij aankijken met die droopy oogjes, en die ik zie denken “ och daar heb je haar weer, zou ze mij ditmaal wel opmerken”……Ik wil ze zo graag vertellen, dat ik ze allemaal wil meenemen om op te vangen,maar hélaas is dit niet mogelijk en kan ik enkel hopen, dat mijn opvangertje Aaron zijn mandje vind, zodat de volgende op rij kan komen…en ik ben ervan overtuigd, dat alle opvanggezinnen er zo over denken…het is alleen jammer dat we met zo weinig zijn…nochtans je krijgt zoveel van deze hondjes terug, tuurlijk doet het hartzeer als ze vertrekken naar hun definitieve thuis, maar als ik zie, hoe goed ze dan terecht komen, en ik weer een ander sukkeltje kan opvangen…wel dan wéét ik weer waarom ik dit allemaal doe!!
Enfin, dit zijn er maar enkele, die ik even in the picture wil zetten en waarvan ik hoop, dat ik die droopy oogjes weldra zie veranderen in een stralend, gelukkig hondje:
Paulie heeft mijn hart gestolen, zit er al vanaf 2009, zijn pootje dat mij telkens tussen de tralies aanklampte..en die oogjes….hartverscheurend….
Dolly, een ongecompliceerd hondje, geen mens die snapt, waarom niemand haar opmerkt:
Valencia, een prachtig podenco vrouwtje met haar vriend olympus:
Faro….Deze podenco is een klein beetje te dik..en figuurlijk suikerzoet..een schat van hond, die ook al veel te lang achter die verdomde tralies zit:
Hetzelfde voor onze Lennon:
 |
Wie haalt hem eindelijk achter die tralies weg…. |
En dan hebben we Podi….die pas werd aangevallen door de andere..ze laat zich wat hangen..ze is te braaf:
Diego…zit er ook al jaaaaaaaaaaren…hélaas
Dank je wel Viviane voor je bijdrage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten