Gerrie en het hondenhuis.

Alois en Zasha deden de intrede in mijn roedel.Alois is is de spreekwoordelijke ‘olifant in de porseleinkast’. Hij dendert door de kamer heen, over alle andere honden. De anderen helpen mij om hem wat rustiger te krijgen. Nu na drie weken zie ik al wat resultaat. Zijn grote oren, denk ik, staan voor alle ondeugendheden, die hij uithaalt. Alle kussen liggen af en toe door de kamer.(twintig honden hebben heel wat kussens) Met de krantenbak ligt hij in onmin. Mijn maandblad ‘onze hond’heeft hij gelezen, ik dus nog niet, en ook niet meer, denk ik. Maar boos worden op zo’n snoet? Zijn ene oog moet altijd gezalfd blijven, maar zijn, met behulp van de mensen in Spanje heel erg mooi geworden.

Zasha is, ja wat moet ik zeggen, een knorretje. Fabienne had het over varkentjes, maar dat is waar. Ze knort, snurkt, rolt. Als haar iets niet aanstaat, gilt ze ook als een mager speenvarken. Gaat dat breedbekkie open en gilt ze het uit. We moesten haar staartje insmeren, huidplooien, was ze het niet mee eens. Nu vindt ze het intussen lekker, want dat jeukt het minder. Gister is ze los geweest, ging prima. Binnen ligt ze alleen maar te snurken, maar gister ging ze even helemaal los, met Gina. Gina is mijn eerder geadopteerde ACE hondje. En daarna is het goed uitrusten, zoals je ziet.

 

Op de foto staan ze alle zes. V.l.n.r.`Puk, Alois, Simon, Zasha, Gina en Mirra.

Op de laatste foto is Simon, hij demonstreert samen met mij, waar een ligstoel voor bedoeld is!