Onze ‘Puk’ (voorheen ‘Pari’)

Graag willen wij onze ‘ACE’ ervaring delen met mensen die op een zelfde manier hun hond verkregen hebben of eraan denken dit te doen.

Na lang wikken en wegen hadden we besloten om een hondje in huis te gaan nemen.

Mijn vrouw en dochter hadden deze wens al een lange tijd en ik had dit tot nog toe tegen gehouden.

Een ‘oppashond’ voor een weekendje heeft hier voor mij verandering in gebracht.

Vooral toen ik zag hoe positief onze kinderen hier ook mee omgingen. Zorgen voor zo’n dier vraagt toch de aandacht van het hele gezin.

We wilden geen pup, maar een hondje van een paar jaar oud. Mijn vrouw heeft vroeger bij haar ouders thuis diverse Cocker Spaniel’s gehad dus die keus was snel gemaakt.

Tijdens mijn speurtocht over het internet kwam ik op de site van ACE. Nadat ik het ‘verhaal’ en de ervaringen van andere mensen gelezen had met deze organistaie was ik al snel ‘om’.

Mijn vrouw deelde mijn enthousiasme en zo werd onze zoektocht een stuk makkelijker. Er waren een paar Cocker’s beschikbaar waarvan één klein zwatje. Dat was Pari.

De karakter omschrijving, de foto’s en het korte youtube filmpje was voor ons genoeg grond om contact te gaan zoeken mer Rineke.

Al snel kregen we van Rineke een mailtje terug waar de procedure verklaard werd. Vooral de serieuze, professionele manier hoe er gekeken werd naar het welzijn van de honden sprak ons erg aan.

Een huisbezoek, medische onderzoeken, inentingen, alles word net zo serieus aangepakt, alles met het welzijn van de honden voorop. Hulde hiervoor.

Wij waren zelfs bloednerveus voor het huisbezoek van de ‘ACE’vrijwilleger óf wij wel geschikt zouden zijn als adoptiegezin.

Maar gelukkig, alles was goed en de procedure kon verder in actie gezet worden.

Toen kwam het verlossende mailtje van Rineke, onze Puk (zo hadden onze kinderen Pari ondertussen ‘omgedoopt’) zou 30 Juli op Rotterdam Airpost arriveren.

Rond 22:00u. zou de vlucht landen. Onze kinderen zijn ‘pas’ 10 en 6 jaar oud, maar er was geen discussie, ze moesten en zouden mee om Puk op te gaan halen van het vliegveld, natuurlijk !

Gelukkig was de zomervakantie al begonnen, dus geen probleem. En achteraf zijn we blij dat we er alle vier waren, we vonden het een ‘hele ervaring’ !

Alles was prima geregeld. De vrijwilliger van ACE was al in de aankomsthal van 16-hoven aanwezig en zo ook al andere ‘ongeduldige’ adoptanten.

Puk kwam samen met 3 andere hondjes uit Spanje aan onder de hoede van een vrijwilligster welke na een bezoek van een maand met de 4 hondjes terug kwam.

Nadat alle formaliteiten geregeld waren werden we naar de ‘huisdieren ontvangst plaats’ begeleid en daar mochten we onze Puk voor het eerst zien en aaien.

Alle hondjes waren nog redelijk duf van de kalmering, maar al senl zagen we bij Puk het staartje voorzichtig heen-en-weer gaan.

Puk bleek al snel gemakkelijk met ons mee te willen en wij wonen, in tegenstelling tot sommige andere aanwezige adoptanten, niet zo ver van Rotterdam Airport.

Onderweg lag Puk rustig tussen onze twee koters in op de achterbank en zocht al contact met ons alle vier. Zelfs op de bestuurdersstoel ontkwam ik niet aan een welgeplaatste lik en een por met Puk’s neus om te melden dat ze er was. Eindelijk....

Ondertussen is Puk alweer ruim een week bij ons in huis en ze aard goed, heel goed zelfs. Het is een leuk, speels, sociaal diertje welke leeft voor aandacht.

De eerste twee nachtjes had ze in een bench gelegen, maar die hebben we al snel opgedoekt. Ze ligt nu heerlijk op haar eigen kussen in de huiskamer.

We kwamen al snel tot de conclusie dat ze waarschijnklijk niet lang of zelfs helemaal niet rondgezworven had. Ze was al volledig zindelijk en er was geen greintje ‘voerbaknijd’ te bespreuren.

De karakterschets welk op de site van ACE stond bleek heel passend. Nu al reageert ze heel enthousiast op ons alle vier en het bezoek welke bij ons in huis komt.

Al blijven ‘onbekende mannen’ wel wat eng en daar moet je hard tegen blaffen terwijl je achteruit loopt. Maar ook dat gaat stukje bij beetje beter. Het is tenslotte pas een week.
Wij wonen op een kleine afstand van strand en daar vindt Puk het heerlijk. Graven met onze zoon of lekker chillen in de zon. (voor zover we die nog gaan zien deze zomer...)

Het is een heerlijke enthousiaste Cocker met een sterke eigen wil, zoals een Cocker ‘hoort’ te zijn. Maar uiterst leergierig en speels.

We zijn voor een algemene controle en kennismaking even lang de plaatselijke dierenarts geweest en ook deze man was uiterst enthousiast over Puk’s gezondheid en uiterlijk.

Dat doet goed. We zijn allemaal erg blij met Puk en weten dat je alle liefde en zorg welk je in zo’n diertje steekt, je dubbel-en-dwars weer terug krijgt.

Zij verdient het, Ik hoop wij ook. Maar als ik zie hoe blij dat kleine zwarte hondje is, iedere keer als één van ons de kamer binnen komt zit dat ook wel goed.

Als laatste wil ik graag alle mensen van ACE, die voor ons alle vijf dit mogelijk gemaakt hebben echt hartelijk bedanken.

Niet dat ik dit hoef te bevestigen, maar jullie doen super werk ! Bedankt voor jullie inzet en dat jullie het voor hondjes als onze Puk en mensen zoals wij, mogelijk maken om te kunnen genieten van elkaar en een goed leven.

Met vriendelijke groet,

Fam. van den Ende,

Westland.