Hoi hoi, hier een bericht over Mabel
Woensdag 10 mrt , gingen we eindelijk kennismaken, licht gespannen en vol vlinders in de buik werden we na binnen geroepen , en daar stond je met je staart tussen de benen , en je ogen straalde paniek uit, wat ging er gebeuren , zo'n lange reis gehad en dan ineens zo overwelmd door mensen , maar je snuffelde me handen af en me gezicht en legde je hoofd op mijn schouders met een diepe zucht " het was goed" . Helaas moest je nog wel een keer mee in de auto op weg na je "forever home". Thuis aangekomen hebben we gelijk onze mopshond buiten op het gras neergezet en zijn we er samen na toe gewandeld. Wat was je vrolijk maar toch ook een klein beetje angstig. Alles verliep goed met de ontmoeting en jullie gingen saampjes na binnen en dat was dolle pret. Even druk maar daarna viel je in slaap , je was moe heel moe. Na 2 dagen begon je wat losser te worden en vond je alles en iedereen heel leuk , je kreeg veel bezoekjes en cadeautjes.
Alle wandelingen waren een uitdaging , er kwam veel op je af
en je hoorde van alles , maar stap voor stap ging je steeds verder, al je
vrienden hondjes in de buurt hebben je geholpen om zelfverzekerd rond te kunnen
lopen, het waren babystapjes maar wat zijn we trots op je. Nu zijn we een paar
maanden verder en al het geduld heeft zijn vruchten afgeworpen , buiten ben je
tegen iedereen de vriendelijkste hond , oké oké, tegen ganzen ben je ondeugend
. Binnenhuis ben je een echte knuffelkont en zelfs de postbode bezorgt elke dag
een koekje door de brievenbus.
Iedereen is gek op je. Nu ben je een echte puber , je haalt
streken uit en als jij vind dat het speeltijd is dan is dat ook zo. Je grote (
kleine) zus speelt ook graag met je en daar ben je zo lief voor. Je bent een
prachtige hond nog vol in de leer en groei, maar kan je zeggen we willen je nu
al niet meer missen.
Waarom Mabel?
Ik was zoekende , soms heb je het idee dat je iets mist in
je leven en daar was ze ineens Mabel, ik hoefde geen seconde na te denken en
schreef een mail, hopende op een reactie , en wat was ik blij dat die reactie
kwam, toen volgde het huisbezoek, en alles was goed, me dochter en ik waren al
helemaal verliefd dus dit kon niet misgaan.
Toen alles definitief was begon het leuke gedeelte, alles
aanschaffen voor onze nieuwe hond de voorpret, tijdens het wachten , kwamen we
in contact met alle zusjes( België) en 1 broertje ( NL) dat was leuk.
De dag dat je aankwam was intens, je weet niet wat je moet
verwachten maar alles ging goed, maar wat was je moe, de ontmoeting thuis met
je nieuwe zusje verliep ook goed, de eerste 2 nachten heb ik beneden bij je
geslapen dat vond je fijn want je wijkte niet van me zijde.
Soms vind je het lastig om de drempel over te gaan na buiten
, maar we hebben het rustig aan gedaan , saampjes zaten we weleens 15 min in de
deuropening te kijken maar jij moest de eerste stap zetten en je wist dat dat
werd beloond met een koekje. Wandelen langs het water in alle rust vond je niet
moeilijk de uitdagingen zaten in het langs de grote drukke weg wandelen daar
blokkeerde je. Maar dankzij alle buren met honden gaven jou stap voor stap dat
zetje dat je gewoon kon lopen met heel veel koekjes onderweg. Je groeit snel en
leert veel. Nu is ze een puber en af en toe heel lomp en onstuimig , zelf heb
je niet door dat je een sterke grote hond bent maar ik wel , je heb je streken
en haalt kattenkwaad uit, vooral in de tuin ze zeggen dat je een Spaanse mastin
bent maar je lijkt af en toe wel een Duitser met dat graven van je. Je sloopt
gelukkig helemaal niks in huis , behalve je beer die heeft geen vulling meer .
Ben jij een hond voor een gezin , duidelijk antwoord JA.
Je bent zo lief na kinderen , soms schrikkuh ze van je omdat
je zo groot bent maar je gaat zelfs voor ze liggen. Moet je door de elke fase
heen JA, zowel de hond als jij leert van elkaar en dan komt het vertrouwen. Zou
ik het zo weer doen JA, ze hoeft me maar aan te kijken en dat zegt bij mij al
meer dan genoeg.
Nou dit was het verhaal van Mabel, miss voor sommige lang
verhaal maar het is onze ervaring en kan eigenlijk heel lang door blijven
schrijven over haar.
Hier zie je een paar foto's van die afgelopen periode .
Groetjes Shirley en Kaylee
En een dikke poot van Mabel en kleine Bella.
