Spaanse Natte Neuzen Nieuws: april 2018

maandag 30 april 2018

Onze lieve Frikandel ....dapper ventje ...houdt vast aan het leven...

Coco in de Dag Allemaal v deze week 😊

en het is nog niet gedaan: op vrijdag komt hij op de tv: in Iedereen Beroemd, na het journaal v 19u op Een. (België)

Update over Coton,

Het gaat supergoed met Coton en we kunnen hem echt niet meer missen.

Hij is een ontzettend grote knuffelbeer.

We kunnen overal met hem komen, nemen hem mee naar vrienden als we een spelletjesmiddag gepland hebben.

En zijn een aantal weken geleden met hem naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen geweest.

Dit ging supergoed, al deed hij uit enthousiasme af en toe wat trekken en heeft hij 1x geblaft naar een olifant.

In het dierenpark zijn we een hobbyfotografe tegengekomen die deze prachtige foto's van Coton heeft gemaakt en wij graag met jullie wilden delen.

Met vriendelijke groet,

Avalon, Jochem en Coton

DAGBOEK - Pirata beleefde de hel op aarde,...

Pirata, nu een stevige kater, werd vroeger door zigeuners mishandeld, getrapt en voor dood achter gelaten,… Dagenlang liep de sukkelaar met een uitpuilend oog doorheen het zigeunerdorp,… Hier keek niemand van op, noch werd er iets aan gedaan, tot een sociaal werker de kat zag lopen,… Deze verwittigde ons en zo kwam Pirata in ons midden,… Hij kon gelukkig onmiddellijk geopereerd worden, hij verloor jammer genoeg zijn oogje maar is nu volledig hersteld. Hij heeft leren leven met 1 oog en daarom hebben wij hem Pirata genoemd,… Hij is een sociale kater, is heel aanhankelijk en dankbaar en lief met hond en kat! Hij gaat met iedereen zeer goed en speels om, maar is eerder een rustig type. Pirata is een zalige kater, die door de hel ging en nu naar een echte hemel moet gaan,… Pirata leeft momenteel binnenshuis en is gewend aan honden, katten, het leven in huis,… Hij heeft een intens beige kleur, heel apart,… Het is een toppertje maar hij heeft maar 1 oog,…

Voor meer infomatie over Pirata klik hier.

Noora

Noora is nu een dik jaar bij mij. We zijn helemaal verknocht aan elkaar. Als ze bij mijn ouders logeert, moet ik niet te lang wegblijven, want hoezeer ze daar ook thuis is, na een aantal dagen gaat ze me echt missen en gaat ze zich steeds vaker en langer ergens stilletjes terugtrekken. Je merkt dan ook dat haar humeur eronder leidt. Als je goed naar je kat leert kijken, kun je uit houding, gedrag en mimiek veel aflezen en haar smoeltje zegt werkelijk alles.

Ik heb gelukkig mijn werk zo kunnen organiseren, dat ik meestal op woensdag thuis kan werken. Elke morgen laat Noora mij overduidelijk weten door zowel gedrag als gebabbel, dat ze het niet op prijs stelt, dat ik weer voor een dag naar mijn werk vertrek. Twee dagen op, één dag af en twee dagen op, dat trekt mijn meissie net 😊

Ongelofelijk dat je zo vervlochten raakt met elkaar en dat dit ook zo rap tot stand kwam. En dat na haar toch ietwat stressige reis naar Nederland en een voortraject waar ik niets vanaf weet. Wat heeft ze meegemaakt voordat ze bij ACE kwam? Het heeft in ieder geval impact op haar gehad. Het is nog steeds een behoorlijk schrikachtig meiske. Ze haat het sinds haar aankomst in Nederland om getransporteerd te worden (een trauma, denk ik, van haar vliegreis naar Nederland in een reistas), maar gelukkig krijg ik haar steeds makkelijker met steeds minder stress in haar kooitje als ze mee moet naar mijn ouders als ik daar een wekend heen ga. Ben benieuwd wat de eerste keer naar de dierenarts teweeg gaat brengen. Moet binnenkort toch ook een keer gebeuren voor haar inentingen.

Vorig jaar heeft ze 3 weken in een kennel (een hele goede met veel ruimte en vrijheid) moeten vertoeven, omdat ik met mijn ouders naar Schotland ging voor vakantie (stond al geboekt voordat ik Noora kreeg). Helaas is dat niet zo goed verlopen, omdat madam te bang was en niet opgetild wenste te worden, dus ook niet naar haar - jawel - kooitje te dirigeren was. Ze heeft derhalve al die tijd in haar hok moeten blijven. Gevolg, ze gaat (zeker voorlopig) niet meer naar een kennel. Paar dagen met mijn ouders op pad kan gelukkig nog, want dan zorgt de overbuurvrouw zeer goed voor haar en kan ze gewoon thuis in huis blijven. En als ik zelf alleen weg wil, heb ik gelukkig mijn ouders nog om op haar te passen.

Voor de eerste keer in de sneeuw op mijn balkon was een ware belevenis. Eerst onwennig en omheen lopen. Daarna er op een holletje overheen en vervolgens sneeuw met de poot naar de bek brengen om op te likken. Een waar festijn om naar te kijken. Niet makkelijk om op de plaat vast te leggen, zo rap als ze heen en weer stoof.

Mijn meissie is een echt knuffeldiertje. Ze kruipt de godganse dag als ze daar de kans toe krijgt op schoot en vleit zich dicht tegen me aan en kijkt dan met verliefde ogen naar me alsof ze wil zeggen: 'kijk toch eens hoe lief ik ben en hoeveel ik van jou houd' 😊. Vervolgens vleit ze dan het liefst haar koppie tegen mijn gezicht of in mijn hals. Echt ontroerend! Aangezien ik alleen woon, is het voor mij ook erg goed, dat ik iets heb om lief te hebben. Zo helpen we elkaar!

Ik wil en kan totaal niet meer zonder haar! Het is een prachtmeid met een echt karaktertje!

Dank ACE voor het redden van dit bijzondere katje!!!!!

Hartelijke groeten,

Ingeborg

Pixie,Pixie (Ace Inema) (koosnaam Pip)

Deze maand hebben we jou exact 4 jaar bij ons, je was al binnen een paar dagen niet meer weg te denken. En wat doe je het goed!
Dena, onze andere hond uit Suriname, moest wel even wennen aan je. Lichtelijk boos op ons, maar nu zijn jullie onafscheidelijk.
Elk jaar naar Limburg, eindeloze wandelingen maken, wat kunnen jullie daar van genieten.

Vorig jaar april is jouw maatje Ron, mijn man, plotseling overleden. Een hele klap voor ons allemaal. Dat was zwaar, je wilde even niets meer eten, net als Dena, net als ik. Ik had even geen oog voor je, maar jij dwong me weer structuur in de dag te krijgen. Want dat heb jij hard nodig, en ik ook overigens. Gelukkig heb je je aan kunnen passen en ben je weer happy. Zeker nu ik het huis van ons heb kunnen kopen, is er rust. We blijven in ons vertrouwde stekje. Sinds die tijd wel extra waaks geworden, maar dat heeft ook wel wat. Misschien dat we er een hond bij gaan nemen, een grotere, om ons extra veilig te voelen hier in ons grote huis. Maar daar gaan we nog over nadenken. Dit jaar gaan we weer naar Limburg, want dat is wat we altijd deden, en jou te zien genieten is mij alles waard. ❤

Diane en Eliane op de berg

De refugio is gebouwd op een pad dat een berg op leidt. Boven op de berg regeren twee vrouwen over ieder hun eigen domein. Diane woont er met haar big boys. Eliane regeert over het hotel, met de katten en enkele opvanghonden.
alle honden en katten op de foto's zoeken nog een gouden mand of krabpaal.
Een mooie foto impressie over de twee dames die bovenop de berg bij de refugio voor de dieren zorgen gemaakt door Han Oelers.

Bonita en Scooby in gesprek:

Bonita links vraagt Scooby rechts, " Wat zal t vandaag zijn?"
Scooby antwoord dat hij hoopt dat er snel iemand komt om hem een warm thuis te geven,...
Wie opent zijn hart en huis voor deze lieverd? Hij zit al sinds 2015 in de opvang!!

Meer informatie over Scooby vind je hier.

Fabienne's hondje van de week: Maria,...

Maria is een aanhankelijk en lief hondje met een zachtaardig karakter.
Haar kleine staartje gaat non-stop heen en weer,...
Maria is goed met andere honden, reutjes en teefjes. Zij gaat heel graag wandelen en is vooral graag bij haar baasje. Mooi gevlekt en met een gouden hartje op de juiste plek...wie geeft dit toffe dametje gauw een vaste stek ?

Meer informatie over Maria vind je hier.

zondag 29 april 2018

Update Nikkie

Hallo medewerkers van Shin,

Na een moeizame start, is Nikkie (nu Jetske) op de goede weg.

Het angstige hondje begint langzaam in de gaten te krijgen dat niet alle mensen

eng en boos zijn, hierbij speelt hondje Silke (epagneul Breton) een grote rol.

Silke is het grote voorbeeld voor Jetske. Jetske kopieert het gedrag.

Het is nog niet 100% maar met veel geduld komen we er wel.

Jetske is een grote knuffelkont met mijn kleindochter, ze is dol op kinderen,

zodra ze deze vertrouwd dan is het is echt een troelie woelie en schoot zitter.

Veel wandelen en bij de fiets rennen, samen in tuin spelen, en piep knuffels slopen,

Dat zijn de dagelijkse bezigheden. Ook gaan we naar behendigheidstraining dit gaat

steeds beter, ze heeft er talent voor.

Dank aan jullie allemaal voor het vele goede werk wat jullie doen, en ga hier vooral mee door,

Jetske en ik zijn heel blij met elkaar,

Groet Anna, Jetske en Silke

Twee Spaanse schonen in Fryslân

DAGBOEK - Anon, Avellano, Albarico, en Ananas, in een doos voor het dodenstation,...

Vier kleintjes in een doos aan het dodenstation,… Ze komen van overal te voorschijn,… Overal zitten nestjes pups, mensen bellen en bellen, vinden ze overal,… Het kent geen grenzen,… Deze hadden geluk, het zijn prachtige spelingen van de natuur,… Maar toch werd hun leven al door iemand weg gegooid,… Het zijn geweldig lieve pupjes,… Nu gelukkig veilig bij ons,…

ALBARICO, meer infomatie klik hier.

ANON: voor meer informatie klik hier.

ANANAS: voor meer informatie klik hier.

AVELLANO: voor meer informatie klik hier.

Met Emmelie gaat het geweldig goed.

Ze is al helemaal gewend en op haar gemak en heeft haar vaste plekjes in huis al gevonden : in haar mand , op de bank of bij Nelly op schoot!
Ook bij het uitlaten gedraagt ze zich voorbeeldig , ze loopt keurig aan de riem en snuffelt naar hartelust.
Hoe het in vredesnaam mogelijk is dat iemand zo’n lief en slim hondje naar een dodingsstation brengt is ons echt een raadsel...