Pagina's
▼
dinsdag 30 september 2014
maandag 29 september 2014
zondag 28 september 2014
Me and my shadow..!!!
Tirza vrijdag aangekomen en nu al mijn schaduw.
Echt hoor het is me and my shadow, als ik opsta v.d. bank is ze wakker en
loopt me achterna, ook al loop ik blootsvoets en op m’n tenen.
Vanmiddag bij thuiskomst in Limburg ben ik nog even het bos in geweest en
heb ik haar los v.d. lijn laten lopen, ze zag wat kraaien op het kale mais veld,
en joeg ze op, maar toen ik haar floot, kwam ze gelijk, en heb haar natuurlijk de hemel in geprezen..!!
Hond van Maandag,...DAO ...vergeet me niet,...
Dao is een reu van 2 jaar en 7 maanden.
Hij is 57 cm en weegt 16 kilo.
Hij is 57 cm en weegt 16 kilo.
Dao is een geweldig knappe hond, mooi getekend en met een vrolijk karaktertje. Hij is goed met andere honden, gezond speels en houdt van wat aandacht...een makkelijke, grote vriend dat overal zou kunnen passen. Met een kerel als Dao kan u beslist nog alle kanten uit want dit is een jonge gast vol potentieel, om uw allertrouwste vriend te worden... Wandelen, lopen, hondenschool volgen...Dao zal paraat staan om u te vergezellen... |
Aankomst Tirza
Vrijdag 26 september was het zover..... na 8 weken wachten kon ik dan
eindelijk Tirza ophalen van Schiphol ......om 23.50 uur zou de vlucht van
Transavia landen, gelukkig werd dat een half uur eerder allemaal heel spannend
hoe zou ze reageren..... voor haar een nieuwe omgeving ander klimaat , meer
structuur, etc. Ze kwam heel timide uit haar bench en bleef een tijdje om zich
heen kijken.......tja wat wil je ook na 3 uur vliegen en weg van je roedel, zus
en warme Malaga je thuis ..
We gingen na alle plichts pleegingen huiswaarts naar ons logeeradres in
Bergen nh, alwaar we om 2.30 uur arriveerden en de 2 Labs het waarschijnlijk
gewoon vonden dat ik midden in de nacht met een hond thuiskwam ( doe ik normaal
nooit). Alles verliep prima, heb nog een neut gedronken op de toekomst van de
Spaanse schone, en toen lekker gaan slapen.
Zaterdag na de aankomst zijn we lekker het bos gaan verkennen, er werd
heel wat afgesnuffeld, en het lopen aan de lijn ging pefect.
In de ochtend samen de markt over gelopen, eerst nog een kop espresso op
een terras gedronken, toen een nieuw tuigje gekocht, want ik had er een die te
groot bleek te zijn, her en der was kaas geproefd ( vindt ze erg lekker ), en
toen weer naar huis gelopen.
Ze vindt de huisdeur nog erg spannend, en is ook wat huiverig om naar
binnen te gaan. Ze eet goed, doet alles buiten, kortom we zijn heeeel erg blij
met onze TIRZA...... op 4 pootjes..!!!
Alle vrijwilligers die zich hebben ingezet heel heel erg bedankt.
Groetjes van Maryan en Tirza
Onze refugio vanmorgen onder water en modder,...
Het was een hevig
noodweer vannacht, we hadden gehoopt eraan te ontsnappen maar het was niet
zo,..
Het hevige noodweer
heeft onze hele refugio onder de modder en ellende gebracht,...
De kooien aan de
kant van de rivier waren er het ergste aan toe, hondjes zaten in de modder
,...
er zijn geen doden
gevallen, gelukkig,.... maar de ellende is groot,...
zaterdag 27 september 2014
Aankomst Schiphol 27 september
Afgelopen nacht zijn er weer
vijf hondjes naar Nederland gevlogen, waar met smart op werd gewacht bij Gate 1
op Schiphol.
Collega Erne Beckx, die altijd de late opvang op Schiphol doet,
vloog nu zelf terug uit Malaga met haar man, samen met de hondjes.
Excuses voor de niet zo
geweldige kwaliteit van de foto’s, zal wel aan het late uur hebben
gelegen.
Erna
Oosterbaan-Gram.
Boxerdame Antonella, zo
schaamteloos gedumpt in Spanje, mag nu heerlijk van een onbezorgd bestaan gaan
genieten in Nederland. Zij heeft alvast een gezellige Nederlandse naam gekregen:
Nellie.
|
Kleine Badir, die nu naar de
naam Pim mag gaan luisteren, mocht lekker meevliegen in de cabine. Nog wat bang
van alles, kroop hij lekker weg op schoot bij zijn nieuwe baasjes.
|
vrijdag 26 september 2014
Erne en haar man pikte enkele hondjes op naar huis !!!
Denzel (Rexi) update
Hierbij even een update over Denzel (Rexi).
Het is alweer vierenhalf jaar geleden dat we op Schiphol
stonden om Denzel op te halen, wat vliegt de tijd toch voorbij. Als ik door de
foto's blader kan ik bijna niet geloven dat je dezelfde hond bent die ik op
foto's uit die tijd zie staan. Toen elf maanden oud. Wat ben je veranderd. Zowel
lichamelijk als geestelijk.
We zijn door diepe dalen gegaan en hebben
hoge bergen overwonnen. We zijn er sterker uitgekomen. We hebben veel van elkaar
geleerd en er heeft zich een sterke band van vertrouwen gevormd. Je bent een
uitzonderlijk leergierig en braaf beest. Je wil alles zo graag goed doen en doet
daarvoor je uiterste best. In al die tijd heb ik je nooit bestraffend toe hoeven
spreken, wij geven alleen de grenzen aan.
Deze grenzen geven je zekerheid
en zijn je dagelijkse houvast. Je hecht nog steeds aan vaste gewoontes en wordt
nerveus in vreemde omgevingen. Maar in je eigen dagelijkse wereld ben je
zielsgelukkig en wij zijn dat met jou.
Wat er in de eerste maanden van je
leven met je gebeurd is weet niemand maar duidelijk is wel dat het geen feestje
is geweest. Je bent het vertrouwen in de mensheid bijna volledig kwijt en dat
laat je duidelijk merken. Dat is jammer maar we kunnen er mee om gaan. We
brengen je niet in situaties die je niet aan kan.
Een jaar geleden begon
je ineens alles en iedereen aan te vallen die bij je in de buurt kwam behalve
ons. Je wilde niet meer in de auto springen, liep steeds met een ander poot mank
en kon soms ineens niet meer zonder hulp opstaan. Na een aantal dierenarts
bezoeken zijn we bij praktijk Kreupel Dier beland. Daar werd weer pijnlijk
duidelijk dat er in de eerste maanden van je leven toch iets gebeurd moet zijn.
Je bekken en een aantal rugwervels stonden scheef. Natuurlijk krijg je daar
uiteindelijk flink last van. Onbegrijpelijk dat we niet eerder iets aan je
gemerkt hebben want je moet flinke pijn hebben gehad. Nooit heb je ons iets
laten merken.
Alles is weer recht gezet en na een revalidatie periode mag
je nu alles weer doen waar je zo blij van wordt. Zwemmen, graven, rennen en met
je bal spelen die je buiten overal mee naartoe neemt. Met andere honden speel je
ook erg graag.
Voor ons ben je de liefste hond die we ons kunnen wensen
en elke dag maak het ons aan het lachen. Ons andere hondje Dixie is inmiddels
ruim veertien jaar oud en je tolereert al haar chagrijnige buien. Bij ons mag je
oud worden. We kennen je gebruiksaanwijzing inmiddels van binnen en van buiten.
Voor altijd in ons hart.
Groetjes, Robin en Margreeth
Groetjes, Robin en Margreeth
Denzel, vierenhalf jaar geleden, elf maanden oud en net bij ons.
Denzel vorige week, vierenhalf jaar later |
Nala nu Naaltje 1 jaar bij ons!
Het gaat heel goed met Naaltje! Kerngezond en kipfit! Ze heeft haar plekje bij
ons gevonden en komt sinds begin mei ook buiten. We hebben haar heel langzaam
laten wennen vanaf t moment dat het weer beter werd en we de deur open konden
hebben. In t begin kwam ze niet verder dan net over de drempel, maar van
lieverlee ging ze verder de tuin in en nu is ze inmiddels 'baas van de buurt'! Ze lijkt het gevaar van verkeer goed te snappen, want blijft op veilige
afstand als er iets aankomt. In de vakantie heeft de buurvrouw voor haar gezorgd
en dat is ook prima gegaan. Nala is gewoon een heel makkelijk, lief en
aanhankelijk beestje. Ze is nu veel buiten, maar komt op gezette tijden, lees
eet- en kroeltijden, binnen. We hebben een serre in de tuin en daar lag ze
zoëven lekker te dutten op de stoel. Ze ligt ook graag bij onze dochter op bed,
gezellig tussen de knuffels. Voordat ik naar bed ga komt ze altijd bij mij
kroelen. Dan neem ik haar op schoot met haar ruggetje tegen me aan en dan moet
de grote buik- en okselkroel worden gegeven, terwijl ik haar allemaal kleine
kusjes geef. Dat vindt ze zo zalig, dat ze er van gaat kwijlen, hahaha! Het is
gewoon zo'n grappig poesje, luistert als je haar roept, geeft antwoord, laat
luid van zich horen als haar eten niet op tijd is, is lief met de hond, probeert
onze vissen uit de vijver te hengelen, komt af en toe een muis brengen...
Kortom, een waardig lid van het gezin! LOL!