woensdag 14 oktober 2020

Dagboek van Fabienne : Mijn Alfredo,...

Je bent van ons heen gegaan,... Je werd 8 jaar geleden in mijn handen gedrukt op de luchthaven,... Later hoorden we dat je 10 keer herplaatst was in Duitsland door een andere organisatie, nadat je zowel Dirk als mij flink gebeten had,... We hebben toch doorgezet en leerden jou kennen met op zijn zachtst gezegd een uitgebreide gebruiksaanwijzing,...

Vanaf die dag waren wij meestal 24 u per dag samen,... Je kon nergens achterblijven, dan ging je op zijn minst gezegd heel raar gaan doen,... Menig mens, tot de best getrainde therapeuten toe, stond bij jou voor een raadsel,...
Mijn liefde voor jou was sterker dan ik dacht, en jouw trouw groter dan ik ooit heb ervaren,... We konden alles samen doen,... Jouw donkere, onverklaarbare kant kon bij mij niet opwegen tegen mijn liefde voor je,... Ik heb je altijd verdedigd en beschermd, omdat ik zo graag wilde ontdekken wat er eigenlijk mis ging in jouw hoofdje,... Maar dat geheim nam je gisteren met je mee,...
In mijn armen ben je heen gegaan,... Heel dicht heb ik jou tegen me aan gedrukt, omdat ik wist dat dat voor jou zo intens alles was,... Dan heb ik je laten gaan...
Mijn hart is gebroken,... Je was ons grote zorgenkind,... De leegte is groot en mijn schaduw is weg,... Geen briefjes meer in huis met "Alfredo zit hier",... Zo wisten Dirk of familie of vrienden dat je die kamer niet in kon als ik er even niet was,... Geen bange mensen meer in de refugio als ze mijn bureel in wilden en Alfredo daar even op me moest wachten,...
Lieve Cocker van me, jij hebt nu rust,...
Je was apart maar ik had je zo lief,... Dat besef je maar pas nu dat je heen gegaan bent,... Mijn speciale jongen,... Je zou 14 jaar geworden zijn in december,... Wat of wie jou ooit zo diep aangetast heeft zullen we nooit weten, maar weet dat jij voor altijd een speciaal plaatsje zal hebben in mijn hart, want je was uniek op elk vlak,... Hoe moeilijk je ook was, je was mijn trouwe schaduw,...
Rust zacht Alfie... Balfie,... Tot we ooit weer samen kunnen zijn,...
Rust nu maar,...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten