Overleden 23 juli op 6-jarige leeftijd.
5 november 2018 kwam Roonie bij ons wonen. Zoals veel andere
honden werd deze schat achtergelaten en kwijnde weg bij jullie. Angstig,
onderdanig en rustig was Roonie (werd ons verteld). Wij hadden onze grote
knuffelbeer Nieblo al en moesten wel weten of dat samen zou gaan.
En of, dat ging fantastisch. Wat een prachtig stel waren
zij. Niets van het onderdanige en rustige hebben wij 20 maanden gemerkt. Iedere
dag was het een feest voor Roonie en voor ons. Hoogtepunt van de dag: balletje
gooien. Dan ging hij tapdansen, kwam er een oerkreet uit en vrolijk huppelde
hij naar het park. Nieblo ging dan maar liggen en hield de boel in de gaten
(dat er niet een andere hond zijn balletje zou pakken).
Nieblo kreeg altijd aandacht vanwege zijn grootte, maar
Roonie gooide alles uit de kast, visite werd met speelgoed getrakteerd en
anders ging hij maar naast zijn grote broer staan die hem altijd beschermde.
Maar opeens ging het niet goed met Roonie. Hij had minder
energie en at weinig. Dierenarts dacht dat het een alvleesklierontsteking was
maar na de echo bleek dat ons kleine vriendje vocht bij zijn hartje had. Alles
moesten ze doen van ons om hem te redden maar helaas, het was voorbij. We
konden nog afscheid nemen voordat hij zijn laatste zucht liet gaan.
Kapot van verdriet zijn wij, wat bracht dat kleine mannetje
een plezier in huis en ook voor Nieblo was het een groot verlies. Iedere dag
wil Nieblo naar het veldje wandelen en dan staren we naar het veld. Geen
hondje die achter een balletje rent, daar staan we dan. Kijken naar elkaar,
geef Nieblo een dikke knuf en huilend gaan we weer verder wandelen.
Natuurlijk weten wij dat hij een prachtig leven bij ons
heeft gehad, letterlijk het maximale eruit heeft gehaald en optimaal heeft
genoten. Maar we hadden zo graag nog langer van hem willen genieten, in plaats
van 20 maanden.
Bye, bye, lieve Roonie, klein vriendje van ons.
Eric, Sandy en Nieblo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten