Hoi iedereen,
twee jaar geleden kwam Jose (nu Bobby) bij ons. Een
getraumatiseerd hondje, wat door ACE prachtig is opgevangen.Hij doet het goed;
de leish is onder controle, zijn vacht is prachtig. Hij loopt elke dag mee het
park in. Dan zie ik wel dat hij aan het einde van het loopje toch wat gaat
manken. Maar je hoort hem niet klagen, heel dapper. Hij blijft naar andere
honden toe terughoudend, helaas. Bobby wil wel met mij spelen en stoeien.
Ik hoopte dat hij een klik zou krijgen met een jong teefje;
en dat werd Snoesje. Zij doet het super ook in het park. Snoesje wil met
iedereen spelen. Heel af en toe denkt een grotere hond dat zij om op te jagen
is, zo snel en wendbaar is zij. Ik houd in de gaten dat ,dat leuk blijft.
Maar ja, spelen met Jose zat er niet in, dus zij heeft
vriendschap gesloten met de katten.
Stiekem kijkend op de website zag ik dat haar broertje
Tommeke toch nog in het asiel zat. Dat was familie! Ik heb hem over laten
komen. Weer zo'n leukerd.
Ik heb nu twee jonge honden, die veel plezier hebben
aan elkaar. En ik aan hun.
Tommeke (nu Ragnar) heeft al veel geleerd van Snoesje. het
is nu leuk om aangelijnd te worden en naar buiten te gaan. Los lopen in het
park. En thuis spelen met de katten. Hij is zelfs oostindisch doof aan het
worden. "Ik kom zo wel baasje"
Als ik nu stoei met de jonkies, gaat Jose achter mij staan
en doet daar vanuit een veilige hoek mee met het spelletje. Dat is toch leuk,
klein dappertje.
Dank jullie wel voor deze spetters en heel veel sterkte
de komende tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten