Geadopteerd 11
januari 2009 (circa 2 jaar oud)
Overleden 12
maart 2020
Mijn dochter Fabienne had al een
aantal verhalen/gedichten voor Paco gemaakt. Eén verhaal vond ik zo mooi; een
verhaal dat ze de avond voor zijn overlijden (woensdag 11 maart) heeft
geschreven, toen hij voor de laatste keer bij haar lag.
Mijn liefste hond, ik weet dat
het moet
Het is mooi geweest voor jou,
je lijfje is niet meer goed
Je pootjes doen het niet meer
En zonder pijnstilling doet je
dat erg zeer
In je buggy vind je het fijn
Dan hoef je niet te lopen, maar
kun je er toch bij zijn
Maar het enige wat je kunt is
liggen, de hele dag
Om te lopen heb je gewoon geen
kracht
Jou gaan loslaten is wat nodig
is
Maar hoe ga ik om met het grote
gemis
Want elf jaren lang was er door
jou zoveel geluk
Jou nu laten gaan maakt mijn
hart stuk
Mijn liefste vriendje, uit
Spanje geadopteerd
Nog zo jong toen je kwam en wat
heb je veel geleerd
Je bracht ons vreugde en veel
plezier
En nu ga ik je zo erg missen
hier
Het geeft wat troost dat Tommie
vast op je wacht
Toch doet het zo’n zeer, want
je slaapt voor de laatste keer bij me vannacht
Ik wil niet gaan slapen, en hou
je stevig in mijn armen
Vanaf morgen zal jij de plek
hier naast mij niet meer verwarmen
Morgen zullen we allemaal bij
je zijn
Wanneer we je verlossen van de
pijn
In warmte mag je stilletjes
gaan
In onze harten zal jij altijd
bestaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten