Noechky trece (#11254)

Stel je eens voor wat je de afgelopen 3 jaar gedaan hebt, waar je allemaal geweest bent en wat er allemaal is veranderd en gebeurt is in die 3 jaar...veel leuke dingen meegemaakt .. druk gehad, misschien verhuist .. noem maar op...

Onze Noechky trece werdt 3 jaar en 3 maanden geleden met kerst 2015 gered door ACE uit het dodingstation als pup... een pupje, en zo jong al zoveel meegemaakt. Niet gek dat je dan angsten en nog niet veel vertrouwen in het leven en de mensen hebt.
Hij werdt bewoner van onze refugio..
Hij was nummer 13 van de 45 vrijkoop-hondjes uit het dodingstation met kerst.
Alle andere hondjes konden uiteindelijk hun koffertje pakken en vertrekken naar een liefdevol thuis. Noechky zag het allemaal aan en hield hoop dat ook hij op een dag zijn koffertje mocht pakken.

Nu 3 jaar en 3 maanden later is er voor hem nog steeds niets veranderd.. slijt zijn dagen nog steeds in het asiel en inmiddels voelt het voor hem of zijn koffertje pakken een onbereikbaar doel is geworden..
Komt het omdat hij het nummertje 13 heeft getrokken? Het lotje wat hem redde van de dood maar ook het lotje wat hem niet verder brengt dan een asiel leven ?

Waardoor het komt zullen wij nooit snappen want het ligt niet aan hem maar na 3 jaar en 3 maanden zit Noechky nog steeds bij ons...

3 jaar waarin wij zelf allemaal zoveel hebben meegemaakt maar voor Noechky zijn al 3 jaar alle dagen hetzelfde. Hij is geen pupje meer maar een jonge hond van 3 jaar die toch nog een heel leven voor zich heeft... het kan toch niet zo zijn dat zijn leven niet meer gaat inhouden als wachten in het asiel? Alle jaren dat hij anderen zag komen en vertrekken en hij is er nog steeds.
Wie laat deze verlegen lieverd die wel heel graag vertrouwen geven wil maar nog niet zo heel goed durft, die 3 lange jaren vergeten, laat hem zijn zijn koffertje afstoffen en laat hem voor het eerst van zijn leven voelen hoe het is om echt iemands hond te zijn?
Je zou zijn hele wereld zijn!

Meer informatie over Noechky Trece vind je hier.