En dan is er opeens een jaar voorbij.

Vorige jaar vlak voor Kerst haalden we je op. Je ging je tijdelijke gouden  mandje inruilen voor een definitieve versie. En nog een maal kreeg je een andere naam. Van Albabina, via Perdonne en Donna naar Izzy (en lief izzie 😊 )

Meer dan een jaar werd je liefdevol verzorgd door Ruth toen daar opeens de bel ging. Wij kwamen op bezoek om kennis met je te maken. Al rennend en kwispelend rende je ons tegemoet op de galerij. 

We hadden je verhaal op de site van ACE gelezen, lazen alle updates over je en zagen leuke foto’s. Wat een lieverd, en ja, je hebt zeker de X-factor. Maar wat zou Puckje, onze kat, van je gaan vinden? En hoe zou het zijn om in een binnenstad van een redelijk grote stad te wonen? Best wel belangrijke vragen. Wij vonden het daarom heel goed van ACE dat we eerst huisbezoek kregen voordat je herplaatst kon worden. Na het groene licht konden we adopteren. En zo kwam je vlak voor Kerst. Onzeker, onrustig en ongetwijfeld met heimwee.

Oud en Nieuw vond je maar helemaal niets. Puckje en jij moesten heel erg wennen aan elkaar, maar al snel ging dat steeds beter.

Je keek zelf ook de kat uit de boom maar kreeg al snel vertrouwen in je nieuwe huisje en baasjes. Op de bank mocht je eerst niet. We moesten alles goed barricaderen, maar ook in het kleinste hoekje vond je wel een comfortabel plekje (wat is dat toch met honden uit een opvang… 😊 ). Zelfs de gemaakte barricade-bouwwerken hielpen niet. Ook ’s avonds kroop je regelmatig op de bank om te knuffelen en omdat je bij ons wilde zijn. Pure liefde!

Om elkaar beter te leren kennen en begrijpen ging een van de baasjes met je op cursus. Wat was dat ontzettend leuk! Zowel voor jou als voor het baasje. Jammer eigenlijk dat die 10 weken zo voorbij waren.

Omdat wij nog geen opvang-adres voor jou hadden als we op vakantie gingen, vonden we in Madeleine en Gerard twee hele lieve mensen die bereid waren om jouw vakantieadres te zijn. Je kende ze al van eerdere logeerpartijen en ook de honden waren bekend. Toch vond je het niet leuk dat je werd achtergelaten. Toen we je ophaalde was de blijdschap enorm.

Toch ging niet alles soepel. Na een maand of 3 was er wat met je aan de hand, maar wisten we niet wat. Je had altijd zin om te gaan lopen, maar na 10 minuten was al je energie verdwenen. Na alles te hebben onderzocht werden we redelijk radeloos. Je was een supergezonde hond! De dierenarts stelde voor om toch maar voor de behandeling van Leishmania te gaan. En wat bleek 3 maanden later, je had inderdaad Leishmania. Na een half jaar behandelen ben je weer terug op je oude energieniveau. Je rent weer als een dolle door het bos en de Soestduinen en je vaste rondje om de binnenstad van 3,5 kilometer is geen enkel probleem.

Ondertussen heb je een standaard plekje op de bank gevonden. Er liggen standaard kleden en als de baasjes weg zijn ga je zo liggen dat je ze snel kunt zien door het raam.

Met Puckje ben je best wel vriendjes: jullie liggen vaak naast elkaar te slapen, geeft Puckje een lik en krijgt af en toe een kopje.

Een jaar geleden kwam je bij ons. In het afgelopen jaar hebben we zoveel plezier met je beleefd en zijn we zo ontzettend blij met je!!