zondag 30 december 2018

DAGBOEK FABIENNE - Cockerliefde voor het leven,...

Onze Max ging heen dit jaar, hij werd 17,... Een Cocker met een speciaal karakter, dat is wel het minste wat je kan zeggen,... Zijn heengaan kwam hard aan,… Mijn soulmate,... Maar hij kon niet meer, ik mis hem nog elke dag,... Kort na na zijn dood verscheen er plots een bericht dat er een Cockertje zat in het dodenstation van Toledo, samen met nog een hondje, gedumpt door dezelfde familie,... We reden weg uit de refugio om 3 u 's morgens, en stonden om 10u15 voor de deur van het dodenstation,... We mochten echter nog niet binnen,... Het ongelooflijke machtsmisbruik kwam weer naar boven zetten in alle toonaarden,... Eens binnen gekomen in dat dodenstation, kwamen de haren je recht op je armen,... Er werd geschreeuwd en gestampt naar de honden, en er zaten zoveel hondjes,... Het was zo intens en intens triest,… Mijn rode Cocker zat net bij de kooien aan de ingang,… Het was liefde op het eerste zicht,... Toen ze haar vrij lieten, kwam ze recht in mijn armen gelopen, tot mijn grote verbazing was het een dametje en geen reutje, maar dat was het minste van mijn zorgen,… De intentie was om enkel haar en haar metgezelletje, een iets ouder sukkeltje, mee te nemen,… Ik had zelfs geen kooien mee, maar het is niet gelukt,... We kwamen met 15 van de meest arme wegwerphondjes terug naar huis,... Wat we daar gezien hebben was hart- en hartverscheurend,... De verhalen komen elk apart op onze site, het meest aangrijpende was de oude Podenco, en de Bull Terrier naast haar pas gebaarde dode pups,… We mochten geen foto's nemen, dat was streng verboden,... Alles moet binnenshuis blijven, en zij die geen stem hebben zwijgen, en gaan hun lot onverbiddelijk tegemoet,… Die dag had ik weer een rode Cocker, ze is 9 jaar oud, heeft melkkliertumoren, maar ik zou haar nu al voor geen goud meer willen missen, ook al is het misschien maar voor even,... Haar kleine soulmate is nu ook bij ons, een klein lief dingetje,... 15 honden zijn gered,… Enkelen van de zovelen,... Telkens als je in een dodenstation komt en die lieve snoeten allemaal ziet, ter dood veroordeeld, onschuldig en weerloos, dan zou je zo willen hopen en smeken dat mensen geen hond kopen, maar adopteren,... Deze lieverds die de allerbeste zijn,…Voor mij althans,... Zeker en vast,… Lara, de nieuwe rode Cocker in mijn leven, is de grootste schat,... Waarom ze haar afgestaan hebben, zal altijd de vraag blijven, waarom ? Koop aub geen hond, maar geef een rescue een beter leven,... Dat is mijn grote wens,…


Geen opmerkingen:

Een reactie posten