donderdag 13 september 2018

Dagboek van Fabienne: Mijn max,…ging heen,…

Je hoopt dat die dag nooit zal komen, de jaren gaan samen heen en weer, …
Jij was mijn schaduw,…mijn soulmate, een stuk van jou hart in dat van mij, en dat van mij in jou,….
Zo voelde het altijd aan,…
Vandaag ben je heen gegaan, ik kan het niet vatten,…
We konden niet zonder elkaar, mijn blonde ventje, toen je heel oud werd kon je niet overal meer mee heen, maar al die jaren dat dat wel was waren we geen minuut zonder elkaar,..
Je was een gebruiksaanwijzing met Grote letters, maar we leerden elkaar zo goed kennen dat de liefde en pure vriendschap met jou heel veel liet ontwaken in een boeiend samen horen.
Je hebt menig mens gebeten, en we hebben menige broeken en jassen betaald, maar wat jij was onze Max, door dik en door dun, alle dagen opnieuw, 18 jaren lang heb je dit leven geleefd,…
Je kwam uit het dodenstation van onze refugio, werd ten dode opgeschreven tot de dag onze ogen elkaar kruiste…
Vandaag is de dag dat je niet meer kon en heen ging,…zacht en waardig, zoals je was,…
De pijn is heftig, het verdriet onbeschrijflijk,…ik zal je missen mijn lieve liefste Maxy,…
Voor altijd gegrift in mijn hart,


Klik hier voor een filmpje dat over het leven van Max gemaakt is.

We wensen Fabienne en ook Dirk heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verdriet.💔💔

Geen opmerkingen:

Een reactie posten