woensdag 8 februari 2017

Go Rossi, go! (ACE: Evert)

Drie weken geleden:
Vol verwachting stonden wij op Schiphol te wachten op de aankomst van ons nieuwe hondje. Erg spannend, want hoe zou hij zijn? Moeder Galgo, vader onbekend, hoe groot is hij precies, hoe lief, hoe reageert hij? Ja hoor, daar kwamen de kratten. Rossi kwam er wat onzeker uit. Waar was hij nu toch beland? Op weg naar de auto wilde hij niet lopen. Dan maar dragen. In de auto vond hij het wel prettig. Hij ging er eens lekker bij liggen.
 
Thuis:
Wow, een TV. Wat een gek ding. Even tegen blaffen. Lekker eten hier, gauw aanvallen maar. Oh, een mand vol knuffels. Lekker spelen. Stofzuiger, oké prima, zal wel goed zijn. Even een plas doen in de keuken. Maar waarom wordt ik nu opgetild en buiten in de kou gezet? Mag ik niet in huis plassen dan? Stom zeg.
 
Slapen:
Kinderbedtijd, grote mensen slapen in bed, hondjes in hun mand. Daar dacht Rossi toch wel even anders over. Hij wilde graag mee naar boven en hield dit hardnekkig vol. Het heeft ons drie nachten gekost om Rossi telkens naar beneden te begeleiden en in zijn mandje te leggen. Na drie nachten vond hij het zelf ook wel welletjes en bleef hij lekker in zijn mandje.
 
Slopen:
Hee, er slingert hier een IPad, lekker zo’n mooie leren hoes. Even proeven. Vetbollen voor de vogels, ook proeven. Leuk die glazen potten in de vensterbank, vooral die met de koekjes! En passant een hapje uit de gatenplant nemen, zo dan.  Appels uit de fruitschaal eten, ook lekker. Volgende dag appelpoep, niets aan de hand hoor, ha ha.
 
Buiten:
Na een week mocht Rossi los lopen. Voor de zekerheid hebben we een GPS tracer aan zijn tuigje vast gemaakt. Mocht hij de benen nemen, dan weten we in ieder geval waar we zoeken moeten. Wat kan hij heerlijk rennen en uit de bocht vliegen. Het bochtenwerk moet nog wat geoefend worden. Prachtig om te zien. Zondag naar het strand geweest. Gekke golven, gauw achteruit springen en even de zee toeblaffen. Veel bekijks en bewondering voor zijn snelheid. Vraagt een klein jochie aan mijn man: “meneer, doet u ook wedstrijden met deze hond”?
 
Nu:
Wat een kanjer toch die Rossi. Drie weken verder en alles gaat zo goed. Zindelijk, rustig in de auto, rustig in huis, sociaal met andere honden, alleen blijven lukt, spullen blijven in de vensterbank staan, super! Wat zijn we trots. Verbazingwekkend hoe snel zo’n hondje zich aanpast aan een nieuwe situatie. Ik sta versteld.
 
Toekomst:
Die ziet er zonnig uit!





1 opmerking: