maandag 5 september 2016

Alesa nu Manja

Met Manja gaat het heel goed. Ze krijgt steeds meer zelfvertrouwen en is erg aan mij gehecht. Ze loopt al vaak los bij de recreatieplas en in het bos en komt dan steeds terug om een brokje en die heb ik dus altijd bij me. Ze laat zich door iedereen aanhalen en ze is ook een zeer lieve Podenco meid. Gewoon een fijne hond. De mensen vinden haar ook erg mooi en vaak vragen ze dan wat dit voor een hond is. Ze stoppen zelfs met hun fiets om haar te bekijken. De oorbeschadiging is 4 weken lang behandeld en het ziet er nu goed uit ๐Ÿ‘Œ๐Ÿ‘๐Ÿ˜Š moet het wel in de gaten blijven houden. Ze heeft inmiddels 4 kiezen eruit en ze eet er echt niet minder om. Ze blaft en gromt nog wel erg naar vooral grotere honden maar dat komt ook door angst en zal mettertijd wel overgaan. Ik weet ook niet wat er allemaal met haar is gebeurd. Ze houdt ook niet van in het donker wandelen. Soms denk ik eraan hoe moeilijk ze het heeft gehad en dan ook nog voor haar pupjes moest zorgen en dan ben ik echt blij dat ze nu hier in huis is. 
Ze is voor mij heel toegewijd en ik ben ook gek op haar. Amy is niet meer zo jaloers en ze spelen en rennen ook met elkaar. Ze stuiven nu in de vroege ochtend met z'n tweetjes naar boven en springen dan bij mij op bed. Dit leventje is voor haar het paradijs op aarde. 
Moeten meer mensen doen een hond van stichting ACE adopteren. ๐Ÿ‘๐Ÿ‘๐Ÿ‘ 

Groetjes Antonetta







 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten