Lima

Dag iedereen, ik ben Lima en ben in België van 23 juni 2013. Ik ben ergens geboren in oktober 2012 en ben als pup met mijn zusje in het asiel beland, mijn zusje is jammer genoeg gestorven 😢 Ik had kapotte knietjes en had moeite met wandelen, dit is echter allemaal in orde gebracht door de mensen van ACE/SHIN! Op een dag werd ik, met andere hondjes, in de auto geladen naar een drukke plaats. Er werd me gezegd dat ik daar mijn baasje zou ontmoeten, en ja, kwam er daar iemand met haar neus gedrukt tegen mijn kooi hallo zeggen. Ik moest eerst nog in een grote vogel, mijn gloednieuw baasje kwam mij persoonlijk oppikken!

Toen ik voor het eerst mijn pootjes los gooide in huis zag ik mijn baasje wat bedrukt kijken, blijkbaar mag je niet over salontafels en op tafels lopen... Gelukkig ben ik een slimme hond en leerde ik snel bij! Ik heb hier veel dingen gedaan, kerstmarkten in Keulen, naar het strand, naar het bos, op familiebezoek, mijn beste vriend is Jack, een Berner Sennen. We hebben ook nog Paco (ACE Coco Flanel), Jules en Spike (een blauwe Jack Russell)

In september 2014 zie ik dat er iets te gebeuren valt, ik krijg gewenning in een kooi net zoals ik naar België ben gekomen. Ik dacht al, ze brengen me toch niet terug 🤔 Maar blijkbaar gaan we op reis naar Spanje en nog beter: ik mag er in hoogst eigen persoon een broer gaan uitkiezen!

Na wat dagen op ons plooi te komen gaan we op bezoek in het asiel waar ik vandaan kom, in Algeciras. Er is daar een warm ontvangst, want Aurora Loca is back in town!

Mijn baasje bespreekt het 1 en ander met Paky, welke hond er bij mijn druk karakter zou passen. Na wat kennismakingen en wat wandelingen hebben we nog 1 kanshebber: Fausto, we hadden ook samen in het puppyhok gezeten dus ik kende hem al.

Nu ik erbij nadenk hadden we beter eerst de televisie gewaarschuwd voor een programma: 'Lima zoekt broer'. In elk geval, we moesten ook naar de refugio in Mijas, maar ik wist toen al dat Fausto het hart van de mama van mijn baasje gestolen had.

In het asiel van Mijas vond ik het wat te druk, ik ben even hallo gaan zeggen (altijd beleefd zijn!) maar ik wilde maar 1 broer en die was Fausto! Dus zo gezegd zo gedaan, een dag voor we naar Belgenland vlogen bracht Paky Fausto naar Mijas en daar pikte mijn baasje hem op en bracht hem naar ons huisje. We hebben daar gecrossed, gezwommen, het was super!

Eenmaal in België leerde ik Fausto dat het hier leuk is en dat er niets was waar hij bang voor hoefde te zijn. Hij heeft wel veel last gehad van zijn oren (we dachten dat hij doof was), maar daarvoor zijn we helemaal naar de andere kant van het land gereden naar een specialist. Die heeft mijn broer van de pijn af geholpen en weet je wat? Hij kan wel horen, er ging gewoon een heel andere wereld voor hem open, het luisteren lukt niet zo goed. Ik wil terug naar die specialist met broer maar volgens baasje kan die hem niet helpen, baasje zal wel gelijk hebben denk ik dan.

Verleden jaar in september vertrokken we terug naar Spanje, vrienden van baasje zeiden: 'Kom niet terug met een derde, e!' (Want Fausto was voor iedereen een verrassing), baasje zei: 'ik ben niet zot'. Dat had ze beter niet gezegd...

De reis is opnieuw superdeluxe, ik kende daar al een paar weggetjes, dus fier toonde ik Fausto dat Spanje ook zijn positieve kanten heeft.

En op een dag komt baasje met haar mama terug van de refugio in Mijas en ik hoorde een gesprek over een oude Galga: Totie. Een overweging in om haar in opvang te nemen en te opereren aan tumoren. Ik dacht toen: opvang? Als die 2 een hond opvangen, dat lukt hen nooit!

De vakantie is gedaan en we vertrekken terug naar Belgenland.

Ik dacht, ok geen 3de hond, maar blijkbaar was er besproken met Fabienne dat Totie in opvang mocht komen in november en dat baasje haar zou gaan oppikken.

Lang verhaal kort gemaakt: baasje is zot. Na een korte periode van opvang is de opvanghond een adoptiehond. Pas op, ik ben heel tevreden, Totie is gewoon een super zus! Ik leerde haar opnieuw om niet bang te zijn, mensen te vertrouwen. Volgens mij maak ik baasje gewoon superfier hoe ik met haar ben omgegaan!

We hebben ook eens, begin dit jaar, een vergadering gedaan met 3 Nederlandse adoptiehonden: Helen, Darko en Kino. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat we goed beland zijn 😀

Laat me er eigenlijk aan denken dat ik nog eens met die 3 moet afspreken!

Een paar dagen geleden hadden we ook hoog bezoek, jullie kennen dit duo waarschijnlijk: Lila en Pepper kwamen op bezoek met hun opvangmama en hondenvrienden.

Ik was als een ware gastdame, tonen waar het zwembadje stond, de beste plaatsen in de tuin en veranda, ook toonde ik hen het strand en het paard van mijn baasje.

Pepper kon het trouwens goed vinden met de pony daar op de boerderij. Totie vertelde met dat het de ronde ging dat het schuwe honden waren, maar dat vond ik totaal niet! Ik kende natuurlijk de dames niet, mijn baasje wel want die had ze meegenomen op wandeling in mei en vond ze super (geloof het of niet, maar die vakantie bracht ze geen hond terug mee)

Ik hoop die twee dames terug te zien op de SHIN dag, want we waren totaal nog niet uitgepraat...

Nu, ik hoor dat het baasje aan het rammelen is met de potten voor ons eten en het nogals een lang verhaal geworden ook! Ik laat nog iets van jullie weten na onze reis nu in september. Baasje is wel als slimmer geworden, als vrienden nu zeggen: 'breng geen vierde mee', is haar antwoord: 'ik zal proberen'.

Hasta luego, amigos!

Klik hier voor de foto's die mijn baasje meestuurde.