Het was een hete zomeravond, erg laat toen de
bel ging, wie komt er nu nog aanzetten,..
Omdat we niet direct aan de deur stonden ging
het ene belletje over naar een aanhoudend ongeduldig
gerinkel,..
Ho maar, we komen eraan,…
Een opgezette dame met hele rode lippenstift
en een meisje van een jaar of 14 keken me met grote ogen aan…
Is het hier waar je de katten afgeeft, vroeg
ze ?
We kregen een hele uitleg over allergie en
onhoudbare situatie, en dat ze vandaag de deur uit moest,…
Ze hadden Stella vanaf dag 1, sinds 2009 maar
de allergie stak nu de kop op en dat was allemaal met die kat,…
Stella zat stilletjes in haar hokje, ons
aankijkend met haar grote blauwe ogen, zich van niets bewust noch beseffend wat
er aan de hand was,..
Toen kwamen er nog een
partijtje krokodillentranen, en aub mogen we haar nog eens opzoeken, mogen we
bellen hoe het met haar gaat,..
Stella, die bleef bij ons en het duurde
maanden voor de poes uit haar hokje kwam,..ze was zoo triest en zo ellendig van
verdriet dat we ons echt zorgen maakten,.. Er kwam nooit
meer telefoon om te vragen hoe het met haar was,…geen teken meer van
niemand,..
Ze bewoog amper, at haast niets en verloor
gewicht,..ze wilde met niemand contact,..ze wilde eigenlijk niets meer,..nu gaat
het beter en heeft ze zich neergelegd bij de
situatie,..maar is een poes die terug in huis wil wonen en niet in een hok,..ze
is zo lief en zo eenvoudig,..een lieve poes,..rustig en braaf van aard,..zij was
oneindig trouw aan haar baasje, zo innig trouw dat ze er bijna het leven bij
liet,..Stella,…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten