zondag 6 september 2015

Nanyo en Loeka...

Nanyo en Loeka, zaten samen in het dodenstation toen we er waren en hen graag wilden meenemen. Helaas mocht het niet. Ik dacht, arme stakkerds, niemendalletjes, wie gaat hen ooit adopteren in dit deeltje van de wereld? Aan de man die er werkte, vroeg ik of hij voor mij die honden wilde redden. Hij keek me even aan en je zag hem denken! Toch gaf ie mij zijn woord! Ik kon er niet van slapen, dacht altijd maar aan hen en zo gingen weken voorbij. We hadden geen plaats - tot op een dag ik aan het rijden was en dacht: ik moet erheen! Zo gezegd, zo gedaan!
Toen ik er aankwam, zag ik de man die er werkte en vroeg of de twee bewuste honden er nog waren.
Hij keek me aan alsof hij een geest gezien had en zei van hem te volgen. Hij bracht me ver in dat station, helemaal achterin, daar zaten ze in de kooien om die dag afgemaakt te worden!
Hoe wist je het? Dat is toch niet normaal! Ik heb vandaag de opdracht gekregen dat ik ze vandaag moest afmaken en nu sta jij hier!
De tranen sprongen in mijn ogen en toen ik hen zag, vlogen ze naar die tralies en jankten beiden als wolven. Ze hadden me erkend, ze wisten gewoon dat ik hen kwam halen.
Eens in de refugio aangekomen, werden het andere honden: ze sprongen, renden, kwamen kopjes geven en de vriendschap en de blijdschap kenden geen grenzen...…
Telkens als ik in de refugio ben en aan hen voorbij kom, moet ik stoppen en hen even knuffelen. Ze weten het, ze weten het... Het is onvoorstelbaar hoe honden dingen weten!
Laat de wijsneuzen maar zeggen dat het niet kan, ik weet dat honden meer voelen dan wij ooit kunnen vermoeden, dat zij weten en beseffen, meer dan wij ons kunnen indenken…

Loeka en Nanya, twee gewone kansloze, niet courante hondenleventjes, maar God, zoveel waard voor me! Wat ben ik God dankbaar ze gered te hebben...

Nanyo




Meer gegevens over Nanyo vind je hier.

Loeka

Meer gegevens over Loeka vind je hier.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten