vrijdag 14 augustus 2015

Pilar, a.u.b., help haar?

Met argwaan neem ik mijn telefoon op en telkens als ik een onbekend nummer zie, denk ik zou ik wel antwoorden? Toch doe je het en dan begint het: we hebben een hond gevonden, zijn met vakantie, niemand wil haar helpen.  
De politie stuurt ons naar het dodenstation, maar daar maken ze haar af en dat willen we niet. Ze is erg klein, amper kniehoog, wil je ons helpen, a.u.b.? De hele zomer gaat dat maar door. Dit keer waren het Duitse toeristen, die achter Velez Malaga verbleven, wat een serieuze afstand is!
Ik legde hen uit dat wij vol zaten, etc, dat ze in hun buurt naar een hulpverlenende organisatie moesten zoeken! Toen begon de vrouw te wenen …
De klaagzang was zo erg dat ik dacht: een kleintje kunnen we misschien...
En toen kwamen ze en wat dacht je: het was zeer zeker haar eigen hondje, want Pilar hing met twee pootjes om haar heen, bevend en vol angst zag ze de hele refugio en haar honden op zich afkomen. Dit was geen verloren hond en ook geen klein hondje. Ze was 53 cm groot. De vrouw stond haar krokodilletranen te wenen, hier moesten we geen tekening bij maken! Pilar was gehecht aan haar baasje dat verloochende haar baasje te zijn!
De taal van Pilar was meer dan duidelijk. Hoe kan je het over je hart krijgen? Zij liep huilend weg, maar voor Pilar was het veel en veel erger...
Ze was echt in shock, de arme stakkerd. Enfin, ze is nu bij ons, zal zich moeten aanpassen en dan zien we weer. Ze is erg lief …

Haar leven kreeg een andere wending en de zogenaamde toerist zal wel ergens op een terrasje met een probleem minder zitten!!!







Geen opmerkingen:

Een reactie posten