Hier
het eerste deel van Chica’s verhaal! Ik hoor graag wat jullie ervan vinden. Veel
leesplezier!
Geschreven
in de zomer van 2013
Het
is heerlijk weer, de zon schijnt op mijn glimmende, zwarte neus. Ik ben net
lekker naar het grote bos geweest om lekker te snuffelen en te zwemmen. Vroeger
durfde ik niet te zwemmen maar nu vind ik het juist leuk, heerlijk verkoelend
het licht golvende water om mijn door de zon warm geworden vachtje. 
Over
vroeger gesproken, vroeger was mijn leven helemaal niet zo leuk. Ik zal
vertellen vanaf waar ik me kan herinneren; De kinderen gaven mij en mijn
broertjes een dikke knuffel en een koekje toen sprong ik samen met mijn twee
grote broers in de auto, onze baasjes deden een beetje raar, daar ben ik heel
gevoelig voor dus ik vertrouwde het niet zo. Na een eindje rijden stapten we
allemaal uit; wij de kinderen en de baasjes toen gebeurde er nog veel vreemdere
dingen, mijn baasjes deden ons aan een riem en gaven ons, na ons een aai over
onze kop gegeven te hebben aan mensen zie we nog nooit gezien, geroken of
gehoord hadden, we moesten met hen meelopen, ik begreep er helemaal niks van. Ze
maakte ook allemaal foto’s van me.
Met
z’n drieën liepen we aan een touw met de mensen mee,
we
liepen langs allemaal honden die luidkeels begonnen te blaffen. Het was een
oorverdovend geluid. Overal om me heen waren honden achter ijzeren tralies, een
van de hokken werd opengedaan mijn broertjes liepen er in en ik wilde er
achteraan maar ik werd tegengehouden. Ik wilde bij mijn broers zijn maar ik had
geen keus, een stukje verder werd er voor mij een hok opengedaan waar ik in
moest, ik vond het niet leuk. Toen had ik nog geen idee voor hoelang ik hier zou
zitten. Ik zag honden komen en gaan maar ik en mijn broers bleven zitten.
Niemand zag ons, waren we te lief, te groot, te stil we wisten het niet.
Toen
gebeurde er nog iets, iets vreselijks. Het onweerde en bliksemde. De lucht was
een groot fel knipperlicht, de regen kwam met bakken uit de hemel en er kwam
geen eind aan en toen opeens nog meer lawaai een enorm gedender, er kwam een
enorme stroom modder op ons af, we werden overdonderd door de natte en koude
modder. De hele nacht blafte en jankte er allerlei honden om mij heen, ik zat
stilletjes te rillen in een hoekje van mijn kooi.
De
modder stroom stopte en het onweer ook maar pas toen het licht begon te worden
stopte ook de regen. Ik was bang en had het vreselijk koud. De hele dag lang
werd er schoongemaakt de mensen waren in shock. Ze deden enorm hun best om mij
en alle andere hondjes schoon te krijgen en vooral alle manden en verblijven.
Alles was nat, handdoeken, honden, de hokken, manden, alles. Sommige overleefde
de natte kou niet maar ik bleef sterk ik moest overleven, dat zit in me,
overleven en angsten overwinnen. WORDT VERVOLGD…!
Deel twee en drie staan ook al op mijn blog en kan je dus bekijken via deze
link! Om het verhaal verder te volgen kan je je ook abonneren op mijn blog door
je email adres in te vullen in de daarvoor bedoelde balk :)
Dit is de link naar mijn blog: http://jorineharry.wordpress.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten