Mijn moeder(73) was t alleen zijn beu, na t overlijden van mijn vader. Ze hoopte dat een hondje weer kleur in haar leven zou brengen. We keken op de ACE site en werden verliefd op de toen ong. 10 mnd oude Hanna. Ze verbleef inmiddels in een Nederlands pleeggezin, sinds een aantal weken..in oktober 2010 was t zover, we mochten kennismaken met Hanna. Ze begroette ons heel enthousiast en ging regelmatig bij ons zitten om geknuffeld te worden, er was meteen een klik met dit hondje. Na de koffie gingen we even een stukje wandelen in de buurt, het bleek liefde op het eerste gezicht.
Inmiddels was ze aardig op krachten gebracht in het fantastische pleeggezin, want ze was er erg slecht aan toe geweest. Zo erg, dat ze dachten dat Hanna het niet zou overleven.
Op 12-12-2010 was t zover, Hanna ging verhuizen naar mijn moeder!Sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Mijn moeder wilde het goed aanpakken en ging meteen met Hanna naar hondentraining, daar hebben ze inmiddels al diploma’s gehaald..ze blijven trainen, ze vinden t allebei erg leuk.
In het begin kon ze nog niet zo goed alleen-zijn, maar nu is dat geen probleem meer..in onze familie, zijn best veel honden en dat gaat allemaal heel goed..ze is ook ze verschrikkelijk lief.
Mijn moeder is natuurlijk niet de jongste meer en toevallig moet ze binnenkort voor een nieuwe heup, naar t ziekenhuis..Hanna komt gedurende haar revalidatie, bij ons. (gezellig voor onze 12 jarige jack-russel reu)Ik ben zowieso haar achterwacht, als er ooit een dag komt dat ze niet meer bij mijn moeder zou kunnen wonen, nemen wij haar met liefde in huis. Vooropgesteld, dat ik hoop dat Hanna nog heel veel jaren, kleur aan mijn moeders leven mag geven.
Wij wensen alle opgevangen honden door ACE net zo’n fantastische 2e kans als Hanna!!
Groetjes Silvia verhulst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten